Gelezen door: André Oyen (3553 boeken)
Citaat: "Ik werd vaak midden in de nacht wakker en elke keer meende ik dan luide stemmen te horen. Mijn slaapkamer lag vlak bij die van mijn moeder. Nu twaalf jaar later zou ik graag hebben geweten wat ze dacht toen ze die eerste avond in het appartement was, nadat ze haar kamer aan de rue d'Armaillé had opgezegd. "
Soms word je als lezer heel blij verrast door een boek dat door zijn soberheid zoveel charme uitstraalt dat je er stil van wordt. Dit is zeker van toepassing voor Kleine Bijou van Patrick Modiano.
Thérèse Cardères meent op een dag haar moeder te herkennen, die jaren geleden in Marokko schijnt overleden te zijn. Ze werd vroeger door haar moeder 'kleine Bijou' genoemd, maar voor de rest heeft Thérèse niet zoveel goede herinneringen aan haar. Terwijl ze de dame overal achtervolgt komen de herinneringen uit het verleden weer opduiken.
Kleine Bijou is inderdaad een juweeltje van een boek. Patrick Mondiano weet met soberheid in taal en stijl een verhaal op te bouwen dat de lezer werkelijk naar de strot grijpt en hem of haar lang bijblijft.
|
Reacties (1)Delen
|
1 reacties:Marita Schaukens op 6 september 2015:In de amper 150 bladzijden tellende roman volgt de lezer de gedachten en wandelingen of (metro)ritten door Parijs van de 19-jarige Thérèse die plots - door de vrouw met de gele jas in de metro - aan haar allesbehalve zorgeloze verleden als kind en puber wordt herinnerd. Op zijn typische manier zet Modiano uitdeinende of zich vertakkende lijnen uit, zowel op de kaart van de Franse stad als in de herinneringen van het jonge meisje. Ze ontmoet daarbij een polyglot, de familie Valadier met dochtertje en een apothekeres. Maar altijd zorgen gevoelens, als: angst en onrust ervoor dat het verleden zich niet zomaar blootgeeft. Hoe diep moet "Kleine Bijou" gaan voor ze de herinneringen aan haar relatie met haar moeder en de wil om die vrouw te kennen, aan kan?