Gelezen door: Dirk Similon (135 boeken)

Citaat: "Er was eens een Perzische prins die later toen hij koning was Parijs bezocht. Tijdens een bijeenkomst met Franse ondernemers ontmoette hij ingenieur Gustave Eiffel. Maar ze kwamen niet op het idee om een bezoek aan de hoge ijzeren toren te brengen. Noch het stadsbestuur noch de Parijse bevolking was blij met dat metalen onding."

In de stijl van de Perzische verhalenvertellers vertelt Kader Abdolah het verhaal van een sjah op het einde van de 19de eeuw. Perzië (+/- Iran) staat op de drempel van de industriële ontwikkeling en de teleurgang van de feodale maatschappij. Verbazend actueel met de huidige ontwikkelingen in de Arabische wereld. Ook de wijze waarop hij beschrijft hoe andere buitenlandse Europese belangen hun profijt willen halen uit een verarmd land.

Gelezen door: André Oyen (3553 boeken)

Citaat: "Mensen huilen, mensen smeken, mensen worden beroofd, de boeren zijn getroffen door een sprinkhanenplaag, de vrouwen worden verkracht, de kinderen worden blind van de pokken, de jongens lijden aan haaruitval. Moeder wij voelen ons machteloos."

In de roman De koning voert Kader Abdolah zijn betovergrootvader, die ruim honderd jaar geleden premier (grootvizier) van Perzië was, ten tonele. Het is een roman over de sjah van Perzië, die op 1 mei 1896 werd vermoord. Sjah Naser ed-Din Kadjar (1831-1896) genoot van zijn rijkdommen, zijn kat en zijn poëzie, en ook van zijn harem met ruim tweehonderd vrouwen. Net als zijn vader liet hij het bestuur van het land voornamelijk over aan de grootvizier.

Deze Mirza Kabir was een ervaren bestuurder, die inzag dat Perzië hopeloos verouderd was. In het door-en-door corrupte land, waar Rusland, Frankrijk en Engeland streden om de invloed, wilde de vizier vooruitgang: telegrafie, treinen, democratisering met onder andere een grondwet. Het alom heersend wantrouwen en hun verschil van inzicht over hoever de modernisering moest gaan, kostten de vizier het leven. En uiteindelijk ook de sjah zelf.

Kader Abdolah stuwt zijn roman aanvankelijk zéér traag maar wel sterk opgebouwd naar een hoogtepunt. De Koning zit in een hopeloze situatie. Zijn ooit glorieuze land is gebieden kwijtgeraakt en verarmd. Hij wil het in ere herstellen, zoals zijn vader hem dat heeft opgedragen. Zijn moeder, een keiharde vrouw maant hem harder op te treden tegen zijn tegenstanders en zijn adviseurs houden er een dubbele agenda op na. Hijzelf heeft weinig voeling met zijn onderdanen tot berichten door telegrafie naar hem gestuurd hem duidelijk maken hoe erg het met zijn onderdanen gesteld is.

Aanvankelijk trekken de vizier en de heerser samen op. De sjah is verrukt van de tapijtfabriek die de vizier laat bouwen. De Britten mogen een telegrafielijn aanleggen naar India. Maar dat de vizier de Franse grondwet laat vertalen, gaat de sjah veel te ver. Hij wil wel wat vernieuwing, maar geen democratie. Dat blijkt als de illegale oppositie te machtig wordt, met behulp van een paar ayatollahs. Hij geeft de vernieuwers zogezegd de ruimte een grondwet op te stellen, om vervolgens bloedig toe te slaan.

Abdolah Kader is een uitstekend vertegenwoordiger van Perzische vertelkunst. Zijn taal is ook heel visueel en doet zijn personages werkelijk tot leven komen. De toestand in Iran is dezer dagen nog steeds zorgwekkend en door deze roman krijgt de lezer een beetje zicht op de machtsstructuur in dit grote en mooie land.

Gelezen door: Charlotte (1 boeken)

In De Koning beschrijft Kader Abdolah de industriële verandering in het Perzië van de negentiende eeuw. Als je je alleen baseert op de kaft lijkt het boek veelbelovend te zijn, maar niets is meer waar. Je zou verwachten dat het boek vlot leest en een diepe indruk achterlaat. De eerste bladzijden zijn nochtans heel goed opgesteld. Je wordt ondergedompeld in het Oude Perzië, leert hoe dit geregeerd wordt en wat de gevolgen hiervan zijn voor de inwoners. Je maakt kennis met hun gewoonten en manieren, net als je de manier waarop ze denken zal achterhalen. Abdolah gebruikt een duidelijke en goede taal waardoor je je de situatie zeer goed voor de geest kan halen. De heerser van het land is de Sjah Naser. Een man die van zichzelf vindt dat hij geen adviseur nodig heeft en het land dus prima alleen kan regeren. Hij is zogezegd de verpersoonlijking van God op aarde en de inwoners geloven dat ook. Verder in het boek verdwijnt de klare taal van Abdolah en begint de tijd traag vooruit te kruipen. De inhoud verandert van interessant naar langdradig en vervelend. Alles wordt verteld vanuit het standpunt van de Sjah waardoor je een beperkte kijk krijgt op het land en zijn veranderingen. Het einde is zeer plots en snel. Van zodra de Sjah sterft wordt er niet meer in de detail over de toekomst van het land gepraat.