Gelezen door: Willem Van Look (1 boeken)

Citaat: "En het moet gezegd, dat waren meestal joden. Maar we fusilleeren ook commissarissen en andere functionarissen van de bolsjewistische Partij wanneer we die vonden, en dieven, plunderaars, boeren die hun graan verborgen hielden, plus zigeuners. Beck kon tevreden zijn."

Dit is een boek dat iedereen zou moeten lezen. Alleen maar om te beseffen waartoe een mens in staat is wanneer egoisme, bekrompen denken, racisme en noem maar op, een collectieve eigenschap van een grote groep wordt. Wat tijdens wereldoorlog 2 gebeurd is, gebeurt nog steeds. Zie de oorlog in Israël. Het heeft mij erg aangegrepen en stemt tot nadenken.

Gelezen door: Ka Vee (51 boeken)

Citaat: "Mensenbroeders, laat me u vertellen hoe het is gegaan. Wij zijn uw broeders niet, zult u antwoorden, en we willen het niet eens weten. Het is inderdaad een treurige geschiedenis, zij het ook een stichtelijke, echt een verhaal met een moraal. ......... Ook woorden kunnen niets uitrichten, ze verdwijnen als water in het zand, en dat zand vult mijn mond. Ik leef, ik doe wat ik kan, zo gaat het met iedereen, ik ben een mens zoals andere mensen, ik ben een mens zoals u. Ja toch, ik zeg u : ik ben net als u !"

Met deze legendarische woorden richt een oude en verbitterde Max Aue, gewezen nazi-kopstuk, zich tot elk van z'n lezers, daarmee meteen zichzelf indekkend als uitvoerend en gehoorzaam lid van een veeleisend en machtsgeil oorlogsimperium. Hij kaatst de bal terug en schopt iedereen een geweten, en hoe ! Gaandeweg leren we hem kennen als jonge, net afgestudeerde jurist, die door toedoen van z'n beste - en enige - vriend, Thomas Hauser, verzeild geraakt in het oostwaarts oprukkende nazileger. Aanvankelijk maakt hij deel uit van een Einsatzkommando waar hij een administratieve functie bekleedt, hij moet namelijk alle Aktionen rapporteren en te boek stellen. Hij werkt zich omhoog in de SS-hiërarchie en schopt het tot Obersturmbahnführer, onder het directe bevel van Reichsführer Heinrich Himmler. Hij heeft zich schuldig gemaakt aan de grootst mogelijke gruweldaden, waaronder het historische bloedbad van Kiev, beter gekend als Babi Jar, waar tienduizenden Joden de dood vonden in een ravijn. In Stalingrad was hij getuige van de stuiptrekkingen van Operatie Barbarossa, waar het Zesde Leger genadeloos afgeslacht wordt door de zo gehate bolsjewieken. Als bij wonder ontspringt hij de dans. Na een landurig en bijna miraculeus herstel van een schotwonde in het hoofd, neemt z'n carrière een nieuwe wending. Berlijn, 1942, de geallieerden beginnen op te rukken, de bombardementen worden succesvoller, het net begint zich te sluiten. Een niet te stuiten Speer, minister van bewapening en munitie, wil alle gezonde Joden uit de concentratiekampen halen om ze te werk te stellen in z'n wapenfabrieken. Max Aue probeert dit nooddruftige plan in goede banen te leiden, maar het topzware echelon gaat ten onder aan non-communicatie, eerbejag, bestialisme en verraad. Dit alles beschrijft Littell met een nooit eerder geziene precizie, door recensenten zowel bejubeld als verguisd. Zelf heb ik me dikwijls de vraag gesteld waarom ik bleef lezen, waarom ik me liet bevuilen en degouteren, 960 blz lang. Het antwoord blijf ik schuldig, en met mij waarschijnlijk ontelbare lezers. Zou ik in Aue's plaats, onder identieke omstandigheden, tot dergelijke gruwelijkheden in staat zijn ? Zou ik ook denken dat Krieg Krieg ist, und Schnaps Schnaps ? Ik maak mezelf sterk met een volmondig nee, maar hoop in stilte dat het hierbij eindigt. Want ik wil niet erger worden dan een beest. Een beest doodt om te overleven. Wat ik in deze Welwillenden - wat een wrange titel ! - heb beschouwd is het volledig losgeslagen gedrag van gewetenlozen die er genoegen in scheppen anderen letterlijk dood te tergen. De Gewetenlozen had ik dan ook een veel geschiktere titel gevonden. En ja, de geschiedenis herhaalt zich, oorlogen zijn nog altijd even gruwelijk, maar dat het kwade in de mens dergelijke proporties kan aannemen, dat zal mij alleszins nog enkele nachtmerries en slapeloze nachten bezorgen ! Du jamais vu !