Nemen wij dan samen afscheid van de liefde

Gelezen door: Karla (73 boeken)

De schrijver was bij mij tot voor kort enkel gekend dankzij zijn onderhoudende columns onder de titels De heerser van de week in de weekendkrant van De Morgen. Mijn nieuwsgierigheid was groot toen ik een uiterst lovende recensie van zijn romandebuut Nemen wij dan samen afscheid van de liefde ontdekte in diezelfde krant. Vorige week las ik het boek in een ruk uit. Van deze auteur gaan we zeker nog meer vernemen in de toekomst. Laat je alvast niet afschrikken door het pistool op de cover en de foto van de auteur op de achterflap van het boek. Het lijkt namelijk alsof hij de lezer kwaad en misprijzend aankijkt. Deze foto is vermoedelijk een stoere poze.

Ook in het verhaal kreeg ik dat gevoel. De hoofdfiguur Max Eugène Venckenray bekijkt de wereld en zijn medemensen met veel onbegrip en vaak minachtend, maar tegelijkertijd voel je een heel grote kwetsbaarheid. Max brengt zijn leven door in een hotelkamer, waar hij de erfenis van zijn rijke grootvader in sneltempo ziet slinken. Bij het verder lezen krijg je al snel in de gaten dat Max zijn familie ontvlucht is die bestaat uit een moeder-therapeute en een gefrustreerde vader die als ‘linkse’ journalist zijn idealen al lang onderweg verloren is. Met zijn oudere broer Gertjan, een wel heel experimentele kunstenaar, kan hij ook niet overweg. Warmte straalt er niet af van deze familie, tot het uiten van gevoelens zijn ze niet echt in staat.

De figuur die het hele boek domineert is zijn vroeg gestorven broer Roy. Dit lijkt misschien allemaal zwaarwichtige kost, maar niet dus. Het boek leest als een trein en is bij momenten dolkomisch, hetzelfde gevoel dat ik had bij het lezen van Tirza en de Joodse Messias van Arnon Grunberg.
Zwarte humor, waarin tegelijk veel kwaadheid en pijn zit. Het is wel nog iets meer dan de boeken van Grunberg een ‘jongensboek’. Dit uit zich vooral in de scenes met zijn vriend Jimbo, een passionele heavymetal freak. Ik vermoed daarom dat lezers die genoten hebben van bijvoorbeeld Ben je ervaren van William Sutcliffe of Een jongen van Nick Hornby ook dit debuut van Paul Baeten Gronda zullen kunnen smaken.