Zie je graag:-)

Gelezen door: Hilde van Looveren (13 boeken)

Citaat: "Soms beginnen we spontaan te praten over intieme zaken. En soms loopt zo'n gesprek verkeerd. Zoals gisteren.
'Op m'n derde was ik verliefd op Mowgli', vertelde ik. 'Maar mijn grote liefde werd Nishan.'
'Nishan, de romantische Armeniër', spotte ze en ze knipte haar leeslamp uit.
'Geen goed verhaal?' vroeg ik. Ze legde het boek naast haar bed op de vloer, plantte haar hand onder haar wang en zuchtte: 'Wel een mooie naam: Nishan. Hoe heb je hem leren kennen?' "

In het werk van Brigitte van Aken krijgen meisjes en vrouwen vaak de hoofdrol toebedeeld. In haar nieuwste roman Zie je graag:-) die als universeel liefdesverhaal gelanceerd wordt, zijn dat een grootmoeder en haar kleindochter. Van Aken heeft een prachtig verhaal geconstrueerd dat bulkt van parallellen tussen (het liefdesleven van) beide vrouwen.
In tegenstelling tot eerder werk lijkt deze roman toegankelijker; tussen de regels door valt echter ook hier weer veel te rapen. De pittige stijl die Van Aken hanteert, houdt de lezer bij het verhaal dat grotendeels in briefvorm gegoten is.

Oma Elisabeth en kleindochter Lise zetten een dialoog op via e-mail. In dit over-en-weerverkeer komen, langzaam maar heel zeker, kleinere en grote geheimen boven uit het –jonge– liefdesleven van beide vrouwen. Ondertussen zijn ze allebei druk doende om te wennen aan een nieuwe omgeving: tijdens de week laat Lise de stille Kempen achter zich om fotografie te gaan studeren in de Westhoek; de oma heeft net haar intrek genomen in een serviceflat. Om het contact te onderhouden, mailen ze dus met elkaar.
Tegelijk is oma Lises enige luisterend oor. Voor haar moeder telt slechts één ding: carrière maken; in de beperkte tijd die haar rest, chat ze wel eens met haar dochter. Op school blijkt vriendin Charlotte evenmin de gedroomde toeverlaat.

Gelukkig is er oma. Opvallend in de briefwisseling is dat beide vrouwen vlot bespraakt zijn – dat moet in de genen zitten. Lise vertelt oma over haar Armeense vriendje Nishan wiens moeder hun relatie afkeurt. Lise houdt zielsveel van hem, en terwijl ze haar oma om advies vraagt, hengelt ze ook naar informatie uit ‘de oude doos’: hoe pakte oma het vroeger aan met de jongens? Vraag en antwoord volgen elkaar vlot op en oma geeft haar geheimen prijs. Zo komen we er achter dat ze haar eerste liefde, net als Lise, niet heeft kunnen volgen. En meer parallellen volgen.

Van Aken slaagt er wonderwel in om deze geloofwaardig te houden. Geen evidente zaak wanneer levenslopen van twee verwanten, met zestig jaar verschil in tijd, zo sterk op elkaar lijken. Meteen biedt deze roman een mooie aanzet voor een historische vergelijking, al zal het de auteur daar wellicht niet in de eerste plaats om te doen geweest zijn.

De vlotte briefstijl en het gemak waarmee de twee vrouwen intimiteiten aan elkaar prijsgeven, overtuigen. De spanning die op het eind van elke brief blijft hangen –noem het voor mijn part cliffhangers– laat amper toe het boek (even) opzij te leggen. Tussen de bedrijven door vinden we beeldige zwart-witfoto’s van Nicol’ Andrea. Sommige ervan zijn kwetsbaar, zoals de personages; andere illustreren directer, alle mogen ze graag gezien worden.

De slotsom is dat liefde –kan het anders? – grillig is. Zjg is snel ge-sms’t, Zie je graag:-) verdient tijd. Om het te lezen, te laten bezinken, te bewonderen. Brigitte van Aken schreef een mooi boek.