Ann Wouters op 9 september 2006:Rebecca is een boek dat de psychologie van de jaloezie heel frappant beschrijft.
De sterkte van het boek is naar mijn mening dat de naam van het hoofdpersonage, een jong bleu meisje, nooit genoemd wordt. Dit terwijl de naam van de persoon op wie ze jaloers is, die ze superieur acht aan zichzelf, de onder mysterieuze omstandigheden gestorven eerste vrouw van haar man Maxim, Rebecca, wel onophoudelijk genoemd wordt zelfs de titel is van de roman. Zo lijkt het alsof het hoofdpersonage zo onbetekenend is dat ze niet eens een naam verdient.
Rebecca is bij momenten heel beklemmend maar ook razend spannend. Ik heb hem in één keer uitgelezen.