De grens

Gelezen door: Vera Delava (1 boeken)

Citaat: "'Wat is je verklaring voor dit walgelijke gedrag?'vroeg ze, en haar gezicht vertrok van onmiskenbare verachting.
'Is dat nou het belangrijkste - een verklaring?' Zijn stem klonk van ver; hij klonk niet zo beheerst als hij had gewild.
'Waarom heb je het gedaan?' herhaalde ze.
En Julian zei wat hem zover had gebracht, wat volgens hem zijn reden en rechtvaardiging was geweest. 'Ik deed het omwille van de muzen. De muzen eisen dat je er niet aan voorbijgaat.' "

Het is een verfrissende ervaring eens een boek uit Finland te kunnen lezen, een debuutroman nog wel! En wat voor een!
Op een knappe en subtiele manier weet de jonge schrijfster de verschillende verhaallijnen -een vrouw die haar dementerende man heeft beloofd om hem uit zijn lijden te verlossen, haar zestienjarig nichtje dat een relatie begint met een leraar, de leraar die op zijn beurt verantwoording verschuldigd is aan zijn gezin, het dochtertje van de leraar dat zwijgt maar alles begrijpt,- samen te brengen tot een poëtisch verhaal waarin de vraag over goed en kwaad, schuld en boete centraal staat.

In dit boek staan alle personages voor een dilemma. Merkwaardig en tegelijk fascinerend is hoe Riika zich kan inleven in de gevoelswereld van zowel de oudere geliefden als het tienermeisje, de leraar en de kleuter en hoe ze hun woorden en gedachten perfect weet weer te geven. Het is vlot geschreven, waar nodig is, in een moderne jongerentaal en het verhaal zou zich gelijk waar in Europa kunnen afspelen. Eenmaal in dit boek begonnen, wil je het zo vlug mogelijk uitlezen.

Gelezen door: Karla (73 boeken)

Citaat: "Ze maakt een tweede snee. Een brandend kloppen omringt de wonden. Het voelt lekker, zuiver – hier, waar degene is die ‘ik’ zegt. Ineens wordt ze overvallen door het nu – alleen dit moment, en een zachte pijn. Geen gemis. Als gemis een kap over je hoofd is, dan valt die nu van haar af, vormt een kloppende knoop en nestelt zich in de open wond op haar arm. Ze haalt diep adem. Dit past bij me, denkt ze. Dit past bij me. "

De Grens is het debuut van de jonge Finse auteur Riikka Pulkkinen. Ze kerft (letterlijk) diep in de ziel van haar twee vrouwelijke hoofdpersonages.
Anja, een 53 jarige literatuurprofessor heeft haar dementerende echtgenoot beloofd dat ze hem zal helpen met sterven op het moment dat hij haar niet meer herkent. Haar nichtje, de 16-jarige Mari is verliefd op haar leraar Fins, die het mooie, fragiele tienermeisje ook wel ziet zitten.

Beide protagonisten komen beurtelings aan bod met hun verhaal en daarnaast krijgen we enkele hoofdstukjes waarin de gebeurtenissen bekeken worden door de ogen van Julian (de leraar) en Anni (het 6-jarig dochtertje van de leraar). De grens is een intens psychologische roman, die voor mij wel iets minder zwaar-op-de-hand had mogen zijn. Dat is moeilijk voor een roman die bol staat van zwaar beladen thema’s als zelfmoord , euthanasie, dementie, zelfverminking, onverwerkte homoseksualiteit, de dood, het noodlot en seksueel misbruik. Een zwaarmoedige atmosfeer domineert constant en leidt uiteindelijk in het geval van Mari tot een geforceerd dramatische ontknoping.

Ondanks het gepsychologiseer komt deze tiener niet echt tot leven. De motieven van haar leraar blijven nog onduidelijker, tenzij zijn handelen toch simpelweg door geilheid aangestuurd wordt. De schuldgevoelens van Anja die worstelt met de ‘onmogelijke’ belofte aan haar zieke man worden heel beeldrijk gevolgd in het tempo van de Finse seizoenen, waarvan de geuren en kleuren in het hele boek de sombere, enigszins beklemmende sfeer versterken. De associatie met moord komt wat krampachtig over, maar beter te begrijpen als we ons realiseren dat in Finland euthanasie nog volledig bij wet verboden is.

De verhalen van Anja en Mari komen nergens echt samen. Wel tasten ze allebei hun grenzen af. ‘Goed en kwaad’ , ‘liefde en lust’ maar ook de vraag of het noodlot persoonlijke keuzes in de weg staat. De roman eindigt met de illusie dat alle personages uiteindelijk op hun pootjes terecht komen, een interpretatie die volgens mij sterk varieert naargelang de optimistische/pessimistische ingesteldheid van de lezer.
De Grens is een veelbelovend debuut van een schrijfster met nog wat groeipijnen maar zeker veel potentieel! P.S. Is de fixatie van alle vrouwelijke personages op orale seks een typisch Fins fenomeen?

Gelezen door: anne-marie dewachter (1055 boeken)

Prachtige debuutroman. Ietwat donker, maar dat hebben de meeste romans uit het hoge noorden, vind ik. Mijn collega die de Finse taal machtig is, zegt dat het in het Fins helemaal niet zo 'doom en gloom' overkomt, maar in het Nederlands duidelijk wel. Alle personages worden met hun grenzen geconfronteerd en met thema's als euthansie, zelfdoding, zelfverminking. Beetje veel om te behappen, en toch, en toch...
Daar waar we hier in onze contreien vaak romans voorgeschoteld krijgen waar de problematiek heel fragmentarisch behandeld wordt, hapje per hapje, anders wordt het te moeilijk voor de lezer, is dat in de Scandinavishe en de Finse literatuur heel anders.

Een universiteitsprofessor heeft een dementerende man, die ze beloofd heeft hem te helpen sterven als hij haar niet meer herkent. Een jong meisje is verliefd op haar leraar Fins en de gevoelens zijn eigenlijk wel wederzijds...