Gelezen door: Els Michielsen (4 boeken)
Citaat: "Ik hou van lijvige boeken én van familiekronieken.
Dat valt gelukkig vaak samen.
Een stamboom achteraan in een boek die ervoor moet zorgen dat je niet verloren loopt in de talloze beschreven generaties, is voor mij vaak reden genoeg om een boek te kopen. Dus kon ik dit niet ongelezen laten!
Het verhaal van de familie Meijer begint in 1871, in de joodse gemeenschap van het dorpje Endingen, in de buurt van Zürich. Salomon Meijer en zijn vrouw Golde hebben twee dochters op huwbare leeftijd. De op luxe gestelde Mimi is de ‘echte’ dochter. Haar zus Chanele is geadopteerd en wordt meer behandeld als dienstmeid dan als een volwaardige telg van de familie. Met die twee tegenpolen is de toon gezet. Vijf generaties lang – tot 1945 – volg je de familie Meijer. Je leeft mee met de kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen van Salomon en raakt onderweg vertrouwd met allerlei joodse tradities én de taal. Veel woorden zijn onvertaald gebleven – wat de sfeer alleen maar ten goede komt.
Doordat de meeste nakomelingen van Salomon zich in de jaren dertig en veertig in Zwitserland bevinden, is dit geen typisch Holocaustboek. De nazigruwel speelt mee op de achtergrond, de dreiging van de toenemende Jodenhaat wordt steeds meer voelbaar en je weet natuurlijk wat gaat komen. Als het boek uit is besef je dan ook heel sterk dat veel mensen hun familieverhalen niet meer konden vertellen.
Een sterk en indrukwekkend verhaal.
"
|
Reacties (4)Delen
|
4 reacties:christel op 13 september 2010:Iedereen vond het een prachtig boek om te lezen, ik heb me er moeten doorworstelen, vond het af en toe te langdradig. Ik moet wel zeggen dat het tweede gedeelte veel vlotter las dat het eerste. Ik vond het desondanks wel een boeiend boek. Maar tot op heden vraag ik me nog steeds af, wat komt die Melnitz er toch steeds bij kijken.
Ria Schildermans op 22 april 2010:Een prachtig boek! Een familiegeschiedenis die je moet gelezen hebben. De relaties, de gebeurtenissen, de geschiedenis: alles aan dit boek heb ik graag gelezen. Een echte aanrader dus!
Ria Schildermans op 29 november 2009:Een dik boek maar dit kan geen bezwaar zijn om dit meeslepende verhaal te proeven en te smaken. Het is een vlot geschreven familiekroniek over de Joodse familie Meijer die zich afspeelt in Zwitserland op het einde van de 19de eeuw tot aan WOII. Ik kon het boek moeilijk wegleggen en benutte ieder vrij moment om weer enkele bladzijden te verslinden.
Gewoon een verslavend, vlot en menselijk verhaal dat vraagt om gelezen te worden.
Dejager Dorine op 22 augustus 2009:
Ik kan helemaal akkoord gaan met Els Michielsen. Ik heb het boek gelezen toen ik in het ziekenhuis lag en de tijd vloog voorbij.
Gelezen door: sirog (320 boeken)
Ik vond het een prachtig boek om te lezen, maar heb me er wel af en toe moeten doorworstelen omdat het zo langdradig was. Het tweede gedeelte vond ik dan weer vlotter lezen. De schrijver heeft een goede vertelstijl, waardoor je toch meeleeft met de personages. Ik had er meer van verwacht.
|
Reacties (0)Delen
|
Gelezen door: anne-marie dewachter (1055 boeken)
Een prachtig boek, verhalend, maar niet saai, tenminste dat vind ik niet. Maar ik hou wel van dat beschrijvende, wat tragere... Een familiegeschiedenis, maar toch niet de traditionele Shoahverhalen, het speelt mee op de achtergrond, dat is waar, maar aangezien velen van de familie in Zwitserland wonen, is het toch wat minder prominent.
Heel fijn vond ik dat de vertaler ervoor koos om veel van de echte Jiddische woorden niet te vertalen, het brengt sfeer en sommige van die woorden zijn gemeengoed geworden ook buiten de Joodse wereld, andere niet, maar zijn dan vaak zo typisch dat een vertaling zoeken afbreuk zou doen aan de inhoud. Als je van een goed verhaal houdt, is dit boek een aanrader.
|
Reacties (0)Delen
|
Gelezen door: Annemie Plessers (26 boeken)
Citaat: "Het hoofdstuk waarin Arthur, de jongste zoon van Chanelle, zijn vrouw uit Duitsland naar Zwitserland weet te brengen en ze daar haar kinderen gaan ophalen die in een verzorgingsinstelling zitten is erg ontroerend."
Ik heb mij wel door het boek geworsteld. Toch ben ik blij dat ik volgehouden heb. Het verhaal op zich komt traag op gang en er gebeuren geen wereldschokkende dingen. Maar de schrijver beheerst de kunst om met enkele woorden een hele situatie te beschrijven. De generaties van de joodse familie Meijer krijgen telkens opnieuw te maken met het anisemitisme.
De schrijver gaat niet echt diep op het onderwerp in, maar toch krijg je een beeld van hoe erg het is om zo gekleineerd te worden gewoon omdat je Joods bent. Ook humor is op een speelse manier aanwezig in het boek. Elk hoofdstuk kent in de laatste regels soms een verrassende wending.
|
Reacties (0)Delen
|