Gelezen door: Anke Maes (1 boeken)

Citaat: "Zo liep ik op die 26ste juli 2005 naar het gezelschap toe. Ik wist niet dat ik op dat moment op mijn verhaal afstevende en dat daar, op een terras in Amsterdam, de speurtocht begon die me een jaar lang volledig in beslag zou nemen. Het zou een tocht zijn langs de afgronden van een turbulent huwelijk en een evenzo turbulente tijd, een queeste naar de betekenis van een eenzame zin in een dodenadvertentie en naar de waanzin van een kunst die zelfs atheïsten in het bestaan van God doen geloven: de muziek."

Het mooie is dat Connie Palmen schrijft hoe ze tot het schrijven van deze roman is gekomen. Je weet waar ze was op het moment dat ze het idee kreeg. Zalig vind ik dat. Er zit altijd veel van haarzelf in haar boeken. Ze brengt werkelijkheid en fictie bij elkaar. Zeker in Lucifer. Het boek is gebaseerd op het leven van Peter Schat en de dood van zijn vrouw. En toch is het fictie. Dat maakt ze je ook duidelijk! Een mens houdt nu eenmaal van regelmaat en herhaling. Ik voel me goed bij haar boeken. Ze gaan over de dood, vriendschap,liefde. Dit alles aangevuld met haar filosofisch denken en haar prachtige schrijfstijl. Lucifer is een juweeltje geworden, dat toch ook zo anders is dan haar andere romans.

Gelezen door: Seppe (1 boeken)

Het leuke aan dit boek is dat het blijft boeien. Eigenlijk gebeurt er zeer weinig voor een boek met die omvang en toch blijft het boek boeien door beschrijvingen en een soort zijtakken. Elke persoon wordt zo uitvoerig besproken dat er eigenlijk weinig verhaal in zit, wat dan weer jammer is. Op het einde van het boek ga je vele personages goed kennen, maar weet je niet hoe het eigenlijk gaat aflopen. Het boek is gebaseerd op waargebeurde feiten. En zo voelt het ook. Het boek eindigt redelijk open, maar op je honger blijf je er niet door zitten.

Gelezen door: anne-marie dewachter (1055 boeken)

Het is een fijn boek, maar niet haar beste werk. Het is eheel beschrijvend, waar ik wel van hou, maar dan moet het iemand zijn die die stijl in de vingers heeft, een Marcel Proust bijvoorbeeld, of Collette. Hier vind ik dat net een beetje minder, maar in ieder geval de moeite waard.

Gelezen door: simon d'hoest (3 boeken)

Citaat: "Ik weet dat woorden oorlog maken en dat het niet de noten maar mijn woorden zijn die me steeds weer moeilijkheden brengen"

Het boek "Lucifer" is een boek dat je aan het denken zet. De commentaren van sommige personages sluiten soms zo nauw aan met de werkelijkheid dat je soms even stilstaat om na te denken over je eigen leven. Ik heb de pech om niet verder geraakt te zijn in de muzikale wereld, want daardoor snap ik verscheidene termen of componisten niet. Claude Vivier bijvoorbeeld ken ik noch van naam, noch van stijl. Het is een zeer moeilijk verhaal om te volgen omdat Connie Palmen regelmatig uitwijkt naar andere zaken dan het hoofdverhaal. Een personage is bezig met het vertellen over Lucas Loos, de hoofdpersoon, maar er schiet hem plots iets te binnen waar hij dan, in geschreven tekst, bladzijden lang over afwijkt.

Eens hij weer terug bij zijn oorspronkelijke verhaal komt vat, vat hij niet meer samen waardoor het zeer moeilijk is om ergens midden in een hoofdstuk te stoppen. Wat het verhaal betreft is dit zeker wel geslaagd. Er zit actie in en dubbelzinnige verdenkingen. Dit zorgt ervoor dat je als lezer mee denkt met de verschillende personages over hoe het ongeluk gebeurt is. Ik ben zeer blij dit verhaal gelezen te hebben, maar het zal toch bij die ene keer blijven. Ook weet ik niet als ik nog andere boeken van Connie Palmen zal lezen.