Koetsier Herfst

Gelezen door: Norbert De Meyer (139 boeken)

Citaat: "‘En vind je dat hij bij me past? Ook lichamelijk?’ Ze fleemde.
Ik fleemde terug: ‘Hij zit je als gegoten, Adolphe, ik meen het. Het is en blijft een mannennaam maar jij bent duidelijk een volbloed alphavrouw, vandaar.’
Verstandig aangepakt, kon niet beter.
‘Bedankt’, zei ze stralend. ‘De meeste mensen kletsen maar wat maar van jou geloof ik het echt.’
Allicht geloofde ze het echt. Het meeste wat een mens graag horen wil, gelooft hij echt. Zelfs als die mens Adolphe heet."

De eigenzinnige, op tijd en stond in vitriool gedrenkte pen van Mutsaers heeft weer toegeslagen. Het lange wachten op haar nieuw werk meer dan waard.

In dit verhaal kruipt de schrijfster zelf in de huid van de protagonist Maurice Maillot (een huzarenstukje hoe ze zich inleeft), amechtig op zoek naar geluk en een nieuwe toekomst. Die lijken hem na het vinden van een gsm in het Amsterdamse Vondelpark in de schoot te vallen. Tussen levensgenieter Maurice en zijn nieuwe vriendin Adolphe (Do, Dora), vegetariër en dierenactiviste, ontspint zich een niet alledaagse verhouding die bol staat van spetterend seksueel en verbaal vuurwerk. Hun seksleven wordt minutieus uit de doeken gedaan, wat zorgt voor opwindende en hilarische toestanden. Mutsaers gaat hierbij nergens over de schreef, ze zwengelt de verhouding aan tot ongekende hoogten, maar houdt de teugels strak. Mutsaers balanceert op het smalle koord van fictie vermengd met autobiografische elementen, want o zo herkenbaar. Nergens wankelt ze. Het Amsterdam-gedeelte is ronduit meesterlijk; het tweede deel, waarin Maurice en Do rondzwalpen in Mutsaers’ geliefde Oostende, is wat zwakker, in de hand gewerkt door het droevige en vergezochte einde.

Peanuts echter. Ik heb met Koetsier Herfst een van de meest uitzonderlijke boeken van de jongste jaren gelezen. Lief, doortastend, keihard, decadent, snedig, onthutsend, gênant, met alle variaties daar tussenin. Ik heb me kostelijk geamuseerd met deze lekker weg lezende kluif. Om van te snoepen, zowaar. Enig.

 | Reacties (2)Delen |
2 reacties:
Dennis P. op 6 juli 2008:
Ik haalde het boek uiteindelijk in de bib. Ondanks dat ik het geen meesterwerk vind, kon ik het toch niet wegleggen. Het is vaak bij de haren getrokken, en toch voel je zo hard mee. Sommige motieven (pipi, bv) vond ik niet zo aangenaam, maar ze dienden het verhaal wel. Daardoor kreeg je een onbehaaglijk, doch intiem gevoel.

Zeer vreemde sensatie.
Dennis P. op 11 juni 2008:
Dit heeft me nu echt 'ns warm gemaakt! Ik denk dat 'k hem in juli ga kopen, dan ben ik namelijk jarig!