Gelezen door: Marita Schaukens (140 boeken)
Citaat: "Bent u echt schrijver? Ja, ik ben schrijver. Uw nicht heeft me verteld dat u nog nooit iets hebt gepubliceerd. Tot nog toe niet. Wat jammer. Ja, dat vind ik ook. Gaat u ooit iets publiceren? Ik hoop het. En als dat niet lukt? Dan heb ik pech gehad. Dan zou uw werk voor niets geweest zijn. Pure tijdverspilling. Dat is mogelijk."
Jakob Bronsky belandt in de jaren na de oorlog in Amerika, het land waar zijn ouders naartoe wilden in 1939, toen ze beseften dat het Duitse regime alle joden zou uitroeien. Maar de toegang werd hen geweigerd. Begin jaren 50 gaat de overlevende Jakob dan toch naar de VS. Zijn enorm confronterende ervaringen tijdens zijn zoektochten naar eten, naar een vrouw of naar een job maken duidelijk dat Amerika het niet zo begrepen heeft op immigranten, vooral niet als ze arm én joods zijn. Pas als Bronsky erin slaagt om zijn herinneringen aan de mensonterende ervaringen aan de andere kant van de oceaan van 10 jaar eerder in hoofdstukken van zijn roman te verwoorden, komt hij opnieuw tot leven. Hilsenraths taal in de korte zinnetjes van een dialoog is erg opvallend. Die worden afgewisseld met de verhalen van Jakob in de eerste persoon of meer afstandelijk in de derde persoon. Hilsenrath toont vooral, laat de lezer zelf bepalen wat hij vindt van Jakob en zijn belevenissen in de VS of in Duitsland en dus bij uitbreiding van de hele holocaust en van de behandeling van de overlevenden ervan in de landen waarnaar ze emigreerden.
|
Reacties (0)Delen
|