Gelezen door: André Oyen (3553 boeken)

Citaat: "In zijn verhalen bewaart Bollerup zijn originaliteit, zijn verborgen karakter voor mijn part: zijn tweede gezicht voor mijn part. Volgens mij hebben ze zo veel begrenzende en kenmerkende waarden dat ze ook verhalen van het land kunnen worden genoemd;"

Siegfried Lenz, werd geboren in Oost-Pruisen in 1926. Hij maakte deel uit van de Hitler-Jugend, en werd in 1943 soldaat bij de marine. Daar weigerde hij echter een opstandige medesoldaat dood te schieten, en hij deserteerde. Hij werd krijgsgevangene in Engeland. In Hamburg studeerde hij later Engels, literatuurwetenschap en filosofie. Tot 1951 werkte hij als journalist, daarna als auteur. Volgens literatuurcriticus Gerhardt Csejka voelde Lenz het aan als zijn plicht om de schuld van de Duitsers te vereffenen. Hij wilde met zijn boeken preventieve actie ondernemen tegen elk gevaar dat de oorlogsgeschiedenis van Duitsland onder zijn Führer zich zou kunnen herhalen. In 1986 heeft hij de Vredesprijs van de Duitse Boekhandel ontvangen.De verhalenbundel Een dure grap komt nu in een nieuwe vertaling uit. De verhalen stammen uit 1975 en verschenen al een keer eerder in Nederland, in 1976 maar zijn absoluut niet gedateerd. De twaalf korte verhalen in Een dure grap spelen zich allemaal af in het aan de Oostzee gelegen dorpje Bollerup. De bewoners bekommeren zich vooral om zichzelf en niet zozeer om de wereld buiten het dorp. De verteller van de verhalen is geen rasechte Bollerupper, maar heeft er wel familie (een oom van een achternicht, de kleindochter van een zwager, enzovoorts), zodat hij met kennis van zaken maar ook vanaf een gepaste afstand de gebeurtenissen in het dorp kan beschrijven. De verhalen gaan over de eenvoudige inwoners van Bollerup, hun eigengereide kijk op het leven en hun onderlinge relaties. Bijna alle personages heten Feddersen, vaak hebben ze ook dezelfde voornaam, waardoor ze een bijnaam krijgen om het onderscheid te kunnen maken. De inwoners van Bollerup zijn stuk voor stuk bijzondere figuren en passen dan ook als gegoten in de volkse verhalen. hebben moeite met nadenken, met zwijgen, en leven fantasieloos. Maar ze zijn eigenzinnig en kunnen plots eigenaardig uit de hoek komen in hun alledaagse bestaan.In ieder verhaal, iedere zin komt de dorpsmentaliteit zo heel smeuig bovendrijven en ze deden me dan herhaaldelijk denken aan mijn vader die dorpsfiguren uit zijn jeugd deed herleven door zijn taal en zijn bodylanguage. In 1975, hadden de dorpsbewoners natuurlijk nog geen last van wifi, gsm of computer, wat het effect van de streekverhalenbundel nog verhoogt en kan men ook genieten van de natuur die de auteur heel passioneel beschrijft. Buitengewone mooie literatuur!