Gelezen door: Dennis P. (770 boeken)

Citaat: "De belangrijkste wet van alle samenlevingen is gericht op het verbieden van incest. [...] Dit verbod staat diametraal tegenover de regels die de verhouding tussen mannen en vrouwen bepalen. Homoseksualiteit kan alleen 'incestueus' zijn; de broer bedrijft sodomie met zijn broer en volgens deze incestmetafoor wordt de zekerheid dat er nooit echte incest plaatsvindt (tussen een man en een vrouw) zonder het sociale stelsel te ondermijnen, bevestigd en versterkt. Bijzonder, nietwaar? Incest stimuleren met als doel het te ontmoedigen. Je hoofd tolt ervan..."

Paul Auster en J.M. Coetzee ontmoetten elkaar voor het eerst in 2008. Hoewel ze elkaars werk al langer lazen, sprong er toen pas een vonk over. Die vonk wil Coetzee herbereiken met het schrijven van brieven; Auster vanuit New York en Coetzee vanuit Australië. De vrouwen van deze helden zijn nooit veraf in hun gesprekken, waardoor het een echt gezellige boel wordt. De correspondentie begint bij vriendschap, maar glijdt al snel over in onderwerpen als sport, Israël, literatuur, economie, ... In het begin voel je dat 't hele gedoe nog stroef verloopt. Alsof ze zichzelf toch willen bewijzen. Gaandeweg wordt de sfeer en toon gemoedelijker en geven ze elkaar vaker gelijk, zoals het wellicht in een normale vriendschap gaat. Hoewel ik geen grote correspondentiefan ben, heb ik genoten van deze brievensamenstelling. Anders dan bij bv. Houellebecq en Lévy vertoont niemand echt haantjesgedrag of andere literaire onhebbelijkheden. 'k Heb er zelfs van bijgeleerd.