Gelezen door: André Oyen (3553 boeken)

Citaat: "Ik ben altijd een van die bevoorrechte schrijvers geweest die graag schrijven. Iedere dag ging ik met rode wangen van opwinding aan het werk, in de greep van van de heerlijke vraag:'Hoe zal het verder gaan?' Ik schreef zoals de lezer leest: ik wist van pagina tot pagina niet wat er te gebeuren stond, en hoe het zou aflopen wist ik al helemaal niet. Wat een feest."

Een grappig en boeiend non-fictie boek over een writersblock schrijven leek mij tot voor kort iets onmogelijk. Maar door het lezen van De blokkade ben ik daar wel heel anders over gaan denken. Na haar vorige, geestige, goed onthaalde roman De stiefdochter overkomt schrijfster Renate Dorrestein iets vreemds. Ze begint monter aan een nieuw verhaal, met werktitel De schoondochter maar het schrijven wil niet vlotten. Er overvalt Dorrestein een gevoel van walging bij het idee alleen al om fictie te schrijven. Overmand door een gevoel van liefdesverdriet gooit ze een half jaar werk in de prullenbak. Ze licht haar uitgever in dat er geen nieuwe roman gaat komen en ze besluit haar creatieve blokkade in de ogen te kijken. Een jaar lang wijdt ze zich aan niets anders. Ze ontdekt dat beroemdheden als Hemingway, Nijhoff, Vonnegut, Rachmaninov en Da Vinci er ook mee kampten, maar dat gegeven biedt weinig troost. Want wat houdt een blokkade precies in? En nog belangrijker: hoe kom je ervan af? Ze gaat te rade bij collegaschrijvers (die er liever niet over spreken), een hersenwetenschapper, een psycholoog en een filosoof. In De blokkade doet ze verslag van haar zoektocht, waarmee ze lezers een intieme blik gunt op het ambacht, de angsten én het grote geluk van het schrijverschap. Het is non-fictie die opgebouwd is als een mooi doorleefd verhaal met een open eind, dat iedere passionele lezer zou moeten lezen om te beseffen dat schrijven meer lijden dan leiden is.