Gelezen door: André Oyen (3553 boeken)

Citaat: "Soms staan we met z’n allen tijdens de gevechten te wachten op de auto’s van het Rode Kruis en de brancardiers met de eerste lichting gewonden. Hen overkomt het en wij staan hen op te wachten, al vanaf het eerste schot in de verte, alsof wij als God al weten wat er komt. Het te weten, nog voor het gebeurt, maakt je haast medeplichtig."

Do Van Ranst (1974) volgde Publiciteit aan het Sint-Maria Instituut in Antwerpen. Naast een carrière in de kledingsector -etalagist voor een exclusief Parijs modemerk- schrijft hij al meer dan dertig kinder- en jeugdboeken. Do won al verschillende prijzen, waaronder de Provinciale Prijs Letterkunde, drie Boekenwelpen en de Deutsche Jugendliteraturpreis 2008. Zijn werk is vertaald in het Duits, Deens, Zweeds en Koreaans. Daarnaast is Do ook gepassioneerd met theater bezig. Hij is al jaren aan de slag bij de kindertheatergroep Kinderkunst VEEG! en de jongerengroep Overstekend Wild.

In het kader van honderd jaar WO I schreef hij een vuistdik boek met als titel: Iedereen bleef brood eten. Het is een boek vol jonge mensen, die door de oorlog verhinderd worden om hun leven op een volwaardige manier op te starten. Nelle en Simon zijn een jong verliefd stel. De ouders van Nelle hebben een bakkerij en Simon werkt er als broodbezorger. Het is 1914 en de oorlog komt onrustbarend dichterbij ook in Ieper. Maar ook in een oorlog blijft iedereen brood eten en daarom is er voor iedereen genoeg werk. Toch wil Nelle gaan werken als verpleegster in een oorlogshospitaal. Simon is daar niet gelukkig mee. Maar Nelle zet gewoon door, ze ziet deze oorlog als een kans om meer te worden dan moeder en echtgenote. Simon wil het liefst ver weg blijven van de oorlog, maar hij wordt gepusht door zijn vader die gefascineerd is door heldendom en krijgskunde. De man is een eenvoudige schoenmaker maar hij heeft heel wat literatuur verslonden over oorlogvoeren. De fascinatie van mensen, vooral mannen, voor oorlog, leidt onherroepelijk tot nieuwe oorlogen. Nelle, Simon en zijn boezemvriend Kamiel komen terecht in een nietsontziende oorlogsgruwel. En ieder van hen reageert daar anders op.

Do Van Ranst schets verbluffend goed de sfeer van oorlog, vluchten naar Nederland en Engeland en voldoen aan je burgerplicht door soldaat te zijn of als verpleegster verminkte soldaten op te lappen of een ietwat menswaardig levenseind te bezorgen. Iedereen bleef brood eten is een monument van een boek waarin onbekende soldaten en verpleegsters een pen, een stem en zelfs tekenmateriaal krijgen om deze gruwel glashelder weer te geven.