Gelezen door: André Oyen (3553 boeken)

Citaat: "Toen keek ik, / door de buik van mijn moeder,/ en zag het koninkrijk,/ vaag,/ doorheen haar vel,/ in een waas van huid en regen en opspattende / modder./ Zo draag ik de herinnering in mij,/ Ik ben een levende herinnering,/"

Paul Verrept zei ooit dat een illustratie moet meer zijn dan een voor de hand liggende prent. Een tekening verandert in dialoog met de tekst, en om die dialoog gaat het volgens hem. Die dialoog gaat hij in dit werk aan met beeldend kunstenaar Berlinde De Bruyckere. Zij is opgegroeid in Gent en studeerde Monumentale kunsten aan het Sint-Lucas Gent. In 1999 vertegenwoordigde ze België op de Biënnale van Venetië en brak internationaal door. Haar werken werden opgenomen in belangrijke Belgische en buitenlandse musea. Er volgden solotentoonstellingen in heel Europa. In 2009 ontving ze de Vlaamse Cultuurprijs voor Beeldende Kunst. In 2013 stelt ze opnieuw tentoon in het Belgisch paviljoen van de Biënnale van Venetië. De curator is dan J.M. Coetzee. Paul Verrept schreef het verhaal De kongin zonder land in opdracht van muziektheater Transparant, die er een opera van maakte. De regisseur is Wouter Van Looy, de muziek is van Wim Henderickx.

De auteur confonteert ons met een niet alledaags sprookje over een prinses die geboren wordt op de dag dat het koninkrijk van haar ouders ten onder gaat. De zee verwoest het hele koninkrijk, haar ouders kunnen slechts op het nippertje ontsnappen. Ze vluchten naar een ander land maar kunnen tot hun groot verdriet hun onderdanen niet meenemen. Vooral de koning vindt dat heel erg want hij mist het applaus van zijn mensen wanneer hij redevoeringen geeft. De prinses kan door muren heen kijken en in de toekomst zien. Ze houdt niet van de grond. Daarom loopt ze altijd op stelten en woont in een hoge boomhut... Maar deze princes heeft ook helende krachten die ze gebruikt om mensen waar ze om geeft, te helpen. Haar goedheid brengt haar in contact met een verre vreemde jongen, die haar in zijn macht krijgt met een glimlach.

Dit modern sprookje heeft de potentie om jong en oud te ontroeren. De prachtige tekeningen van Berlinde De Bruycker geven het geheel een verblindende en magische touch. De schrijfstijl van de auteur is heel bepalend in dit bijzondere verhaal. Schikking en interpunctie bepalen stemmingen en geven aan de natuurelementen een woeste kracht. Het sprookje begint als een gedicht maar eindigt als een verhaal met ontzettend veel poëtische strelingen. Echt een boekje om te koesteren.