Gelezen door: Dirk Similon (135 boeken)

Citaat: "In zijn wazige gedachten schiet er een dichtregel voorbij, als een kraai die over een besneeuwd landschap zweeft: Nu mijn ladder weg is... Moet ik mij te ruste leggen waar elke ladder start: in de vuile voddenwinkel van het hart."

De verschrikkelijke geschiedenis van het joodse ghetto in Warschau in de tweede Wereldoorlog. De hoofdpersoon is de jas van de grootvader van Mika. Deze jas bevatte tientallen geheime zakken met ondermeer een hele poppencollectie. Mika 'erft' deze jas. De jas en de poppen zullen dankzij de jongen voor héél wat mensen in het ghetto een betekenis krijgen. Mika wordt ook gedwongen om voor de nazi's op te treden, maar dat is tegelijkertijd een kans om babies uit het ghetto naar de arische kant te smokkelen. De wehrmachtsoldaat Max die dit mogelijk maakt krijgt Mika's mooiste pop, 'de Prins' mee voor zijn zoontje. Na de nederlaag wordt deze echter gedeporteerd naar een werkkamp in Siberië.

De rest verklap ik u niet, maar lang geleden dat ik nog zo geweend heb bij een boek.

Gelezen door: Jan (13 boeken)

Soms, heel soms moet ik mijn leesritme even onderbreken gewoonweg omdat ik niet onmiddellijk uit een boek geraak of omdat het er geen ruimte in mijn hoofd is voor nieuwe indrukken. De poppenspeler van Warschau legde mij twee dagen plat. Er is na het uitlezen van dit aangrijpend verhaal ‘even’ geen ruimte voor iets anders. Dit plakt aan je ribben!
Er is al veel geschreven over de Holocaust maar dit is van eenzelfde gehalte als De boekendief van Zusak. Ik weet het is gevaarlijk om boeken te vergelijken maar de gemene deler van deze twee romans is de verwerking van de (on)menselijkheid van dader én slachtoffer. Dit maakt meteen De poppenspeler van Warschau tot een treffer van formaat. Je krijgt een verhaal onder ogen van verdrukking, onbegrijpelijk volgzaamheid en weerstand. Je ziet het getto van Warschau doorheen de ogen van Mika, een jonge Joodse jongen maar ook doorheen de ogen van Max de soldaat die overtuigd was door Hitlers propagandatechnieken. Maar de echte helden zijn de poppen, de ‘Prins’ die het gevecht aangaat tegen nodeloos geweld maar ook kan luisteren naar het leed van deze die het slachtoffer zijn van oorlogswaanzin.
De poppenspeler van Warschau leert je niet oordelen hij zet je aan het denken. Hij laat je met zijn eigenwijze proza en aangrijpende verhaallijnen zien dat doorheen twee generaties ‘iets’ kan goedkomen.

Ongelooflijk knap geschreven met een meesterlijke structuur. Ik las dit in stilte en werd daarna nog stiller...

Gelezen door: Ann Hendrickx (120 boeken)

Citaat: "Hoe kon er in het grauwe getto op sommige plekken nog gras groeien terwijl alle kinderen verdwenen waren? Het groeide zelfs beter dan tevoren, nu er niet meer door zoveel voeten overheen werd gelopen. Hoe kon de hemel zo helder blauw zijn, terwijl Hannah was weggevoerd zonder zelfs maar de geruststelling van mijn belofte, mijn 'ja' in haar hartje? Hoe konden sommige bloemen uit de aarde opkomen terwijl mijn mama er niet meer was en haar bloembakken kapot waren getrapt? En dan die onverschillige, vreselijke zon: hoe waagde zij het om te schijnen, mijn huid te kleuren en mijn botten te verwarmen terwijl mijn moeder in de veewagon was geduwd? Waarom s'zomers? Omdat de dagen dan langer waren, konden ze langer werken en efficiëntie was alles voor de Duitsers. Mama, waar ben je? Wat is er gebeurd met je kleren, met je lach?"

Wat een prachtig en aangrijpend verhaal! Dit boek laat een diepe indruk na.
Mika is een Joodse jongen die in Warschau leeft. Van zijn overleden grootvader erft hij een jas, waar hij verschillende handpoppetjes vindt, allen door zijn grootvader gemaakt. Dan komt plots de gruwel van de Duitse invasie in Mika's stad, en wordt Mika samen met zijn moeder gedwongen om te overleven in het Joodse getto. Mika gaat in het ziekenhuis en weeshuis de kinderen opvrolijken met zijn poppentheater, samen met Ellie, een Joods meisje. Op een dag vraagt een Duitse soldaat, Max, Mika om ook voor de Duitsers zijn poppentheater op te voeren. Met angst in het hart laat Mika zijn poppen spelen voor de vijand. Tot op een dag het Joodse getto wordt ontruimd en de Joodse deportatie begint naar de gevreesde kampen. Mika en Ellie duiken onder en de favoriete pop van Mika, de Prins, schenkt hij aan Max. Mika overleeft de gruwel van de oorlog en Max, de Duitse soldaat overleeft de Siberische werkkampen na de oorlog. Max houdt de Prins, steeds bij zich en jaren later schenkt hij de Prins aan zijn kleindochter. De kleindochter van Max probeert generaties later de Prins en Mika te herenigen.

Gelezen door: Annemie Plessers (26 boeken)

Een aangrijpend verhaal tijdens de tweede wereldoorlog. Mika, een Joodse jongen weet zich samen met zijn nichtje Ellie staande te houden in het getto van Warschau. De poppenkastpoppen en de jas van zijn grootvader spelen hierbij een belangrijke rol. Max, een Duitse soldaat ontmoet Mika in het getto en dwingt hem voorstellingen te geven voor de Nazi soldaten. Max zorgt er echter voor dat de moeders van Ellie en Mika aan de transporten naar Auswitch en Treblinka kunnen ontsnappen. Mika geeft hem in ruil hiervoor - "de prins" - zijn meest geliefde pop en trouwe metgezel. Ziet hij zijn prins ooit weer?

Het 'mooie' van dit boek is dat de oorlog beschreven wordt vanuit beide kanten. Verdriet,wanhoop en lijden was overal aanwezig. Niemand wordt hier beter van. Het verhaal wordt op een rustige maar heel aangrijpende manier verteld met de poppen als rode draad in het verhaal. Loop dit boek niet voorbij! Je wordt er stil van.