De verborgen prelude

Gelezen door: anne-marie dewachter (1055 boeken)

Wat een prachtig boek. Het verhaal gaat over twee jonge vrouwen die op zoek zijn naar avontuur in de negentiende eeuw. De titel verwijst naar een prelude die het pianogenie Chopin geschreven zou hebben, en die helende krachten zou hebben. Op zich is dat niets nieuws, de idee dat muziek kan helen wordt toegepast in heel veel gebieden in de geneeskunde, alleen de evolutiepsychologen vinden het maar niks.

Als Chopin met zijn minnares, George Sand op Mallorca verblijft, samen met haar zoon en dochter, werkt hij aan dit mysterieuze muziekstuk. Het bezorgt hem nachtmerries, en doet zijn toch al wankele gezondheid geen goed. Wat voert die vermaledijde monnik-apotheker in zijn schild? Waarom hebben de tweelingzussen Amandine en Adeline meer dan veertig jaar niet met elkaar gesproken? Was is er gebeurd? En wie is Nazli?

Wie graag een goede roman leest, een prachtige historische roman, een spannend verhaal, wie geniet van mooi gevormde zinnen, van taal waarover nagedacht is, waaraan geschaafd en gepolijst is tot het een pareltje werd, maar niet verder, taal die ook weer niet zo ver gepolijst werd dat ze niet meer natuurlijk klinkt,... al die mensen raad ik aan dit boek te lezen. De auteur zegt dat ze niet tot de auteurs van bestsellers behoort. Ja, dat klopt, het is een boek waar je moet van genieten, dat je moet 'savoureren', waar je je tijd moet voor nemen. Dit boek is grondig gerechercheerd, de historische achtergrond is helemaal accuraat. De auteur weeft een historisch accuraat, tapijt in sprankelende, briljante, heldere maar ook in meer gedekte tonen op basis van vaststaande feiten die ze dan met fijne draadjes romantiek in heerlijk lichte pasteltinten met elkaar weet te verbinden, tot een magistraal, magnifiek geheel, zonder klef gedoe, zonder zeemzoeterigheid.

De Weltschmerz, het genie van Chopin, zijn exuberante levensstijl in Parijs maar ook zijn verlangen naar liefde en zijn levenslange diepe heimwee naar zijn vaderland, het zit allemaal in dit verhaal, in de manier waarop de tekst werd gecomponeerd, modulerend van de open, vrolijke, jubelende grote tertstoonladders naar de vaak beklemmende, donkerdere, aanverwante kleine terts en weer terug; himmelhoch jauchzend, zum Tode betrübt als het ware, net zoals je dat ook terugvindt in alle preludes, mazurka's, polka's, dansen van de grote Poolse componist. Wervelend, opstijgend naar de allerhoogste toppen om weer naar beneden te duiken naar de diepste krochten, telkens weer opnieuw en opnieuw, maar altijd ook weer net een tikje anders, con variazioni, alleen speelbaar door écht goede pianisten, die ook al wat klappen van het leven hebben gekregen. 

Het is een boek dat wat mij betreft in de pers best meer aandacht had mogen krijgen. Aan de auteur zou ik zeggen 'Dank Eveline, voor een prachtig boek'. Mijn eerste reactie zou zijn 'meer, ik wil graag meer'. Maar dan bedenk ik dat zoiets moois tijd nodig heeft, dat het moet groeien, af en toe moet worden weggelegd, om dan te kunnen worden voltooid, en dus zeg ik toch maar: 'Neem je tijd Eveline, wij wachten wel geduldig (nou ja...). We kijken uit naar nieuw werk, maar als het dit boek in schoonheid, kleur en melodie ook maar benadert, dan wachten we graag!' Aanwinst voor de Nederlandstalige literatuur!

Gelezen door: Katrin (2 boeken)

De verborgen prelude, een historische roman over onder andere Frédéric Chopin en zijn minnares George Sand, is vooral een boek waarin je wil verder lezen. Bijzonder knap hoe Eveline Vanhaverbeke de verhalen van de twee hoofdpersonages, Solange (de dochter van George Sand) en Romi (zestig jaar later), door elkaar weeft, om ze uiteindelijk mooi te laten samenkomen. Op het juiste moment licht ze telkens weer een tipje van de sluier op, het daarbij ook nog eens spannend houdend door de hoofdstukken vaak met een 'cliffhanger' te laten eindigen.
Pet af voor deze zo mooi in elkaar passende puzzel, waar duidelijk veel werk in is gekropen.