Gelezen door: Eva De Botselier (1 boeken)
Elke keer dat mijn ouders zeggen: "Wees voorzichtig" of "Loop niet alleen over straat wanneer het donker is", dan denk ik dat er mij niets kan overkomen. Nu ik het boek Ik was twaalf en fietste naar school heb gelezen, heb ik mijn mening toch herzien. Gelukkig overkomt het weinig mensen, maar je wordt niet steeds ontvoerd omdat je ouders veel geld hebben, of omdat je in een crimineel milieu bent opgegroeid. Moordenaars zoals Dutroux kiezen eender wie uit.
Je leest niet enkel over de tijden in de kelder, maar ook over het proces. Zo merk je dat het proces echt heel belangrijk was voor haar. Enkel doordat ze Dutroux in de ogen heeft kunnen kijken en de vragen heeft kunnen stellen die ze had, kon ze aan het verwerkingsproces beginnen. Je kan echt in het boek kruipen en met haar meevoelen, wetende dat je je nooit kan voorstellen hoe het in werkelijkheid is geweest. Ik ben ervan overtuigd dat ze de tijd in de kelder niet veel beter had kunnen omschrijven.
In het boek vind je brieven die ze in de kelder aan haar mama had geschreven. Daarin stonden haar diepste gevoelens en haar gedachten over wat er haar allemaal overkwam. Het doet je toch wel nadenken of het wel rechtvaardig was tegenover de slachtoffers om Michelle Martin vrij te laten?
|
Reacties (1)Delen
|
1 reacties:Charlotte V op 17 maart 2013:Ik heb het boek op 4 dagen uitgelezen omdat het heel vlot en gedetailleerd geschreven is. Sabine vertelt alles vanaf het begin tot het einde van haar ontvoering, je kan dus alles perfect volgen vanaf het moment dat ze van haar fiets is gesleurd word tot het einde van het proces. Soms laat ze stukken weg uit het verhaal, maar we weten allemaal wel wat er in deze stukken gebeurt. In het verhaal krijg je ook een duidelijk beeld over de psychologische macht die Dutroux over Sabine had, at werkelijk weerzinwekkend is. In het boek krijg je ook een veel duidelijker beeld over wat Sabine zelf heeft doorgemaakt tijdens en na de ontvoering, dit spreekt de krantenartikels duidelijk tegen. De kranten zeggen dat Sabine eerder zwak en emotioneel is, terwijl ze in het boek vertelt dat ze zichzelf erboven op helpt en probeert haar emoties onder controle te houden in het openbaar omdat ze de blikken van de mensen lastig vindt. Ik heb na het lezen van het boek zeer veel respect gekregen voor Sabine, omdat je heel de lijdensweg die zij heeft meegemaakt perfect kan volgen. Wij zullen nooit weten wat zij écht gevoeld heeft in de 80 dagen dat ze opgesloten zat. Ik denk dat wij alleen respect kunnen opbrengen voor haar en hopen dat pedofilie ooit van deze wereld zal verdwijnen.
Gelezen door: Shari DN (1 boeken)
Dit waargebeurd verhaal dat door Sabine zelf geschreven is, heeft me zwaar geraakt en ontroerd. Hoe pervers ben je als je een meisje van 12 jaar oud zoiets aandoet? Sabine zat tachtig dagen vast in de kelder van deze vieze man. Af en toe werd ze er uit gehaald om iets afschuwelijk te eten of om met hem naar de slaapkamer te gaan. Iedereen was op zoek naar haar. Sabine hield zich zeer sterk. Ze trapte in al zijn leugens over waarom zij daar in die kleine kelder zat. Na een lange tijd was ze het echt meer dan beu en vroeg ze om een vriendinnetje, dat ze ook kreeg. Er wordt heel vaak een andere draai aan het verhaal gegeven, wat het spannender maakt en je meer zin geeft om verder te lezen. Het verhaal is zeer goed verteld, waarbij sommige sommige details herhaald worden, zodat je altijd goed kan volgen.
Je staat versteld hoe iemand zo'n verhaal kan schrijven na alles wat er gebeurd is. Ze hoopte ook na het boek geschreven te hebben, alles te kunnen vergeten, maar een trauma zal het altijd blijven. Als je graag een waargebeurd verhaal leest, is dit zeker een aanrader.
|
Reacties (0)Delen
|