Gelezen door: Tim Vandamme (1 boeken)
Citaat: "Wills adem stokte in zijn keel toen hij haar zo zag. Ze was een sprookje, er was geen ander woord voor te verzinnen. Ze droeg een simpele witte jurk, die een schouder bloot liet. Haar lange blonde haar, onder een kroontje van goudgele bloemetjes, glansde zo in het licht van al die fakkels en kaarsen, dat het zelf leek te stralen.
"
In het elfde boek van John Flanagan gaat hij in op de vele vragen die hij van zijn trouwe lezers gekregen had: wie was de mentor van Halt? Gaat Will nog trouwen? Hoe is Will wees geworden? … Al de brandende vragen die jij ongetwijfeld zelf ook begon te stellen tijdens het lezen, worden in dit verhaal beantwoord.
Het boek bestaat, naast de inleiding en het einde, uit negen kortverhalen die elk iets ophelderen. Elk verhaal maakt een deeltje van de wereld van de Grijze Jagers duidelijk. Geen enkel verhaal is echt lang, maar toch nog juist lang genoeg zodat alles verduidelijkt wordt. Wat wel opvalt is dat dit echt een boek is waarvoor je de vorige delen van de serie moet doorlopen hebben. Tot nu toen waren al John zijn boeken verhalen die je gemakkelijk kon volgen, ook al had je de andere niet gelezen.
Een van de belangrijkste verhalen, vind ik, is toch hoe Will wees is geworden. Het is het eerste geheim dat in de boeken zelf niet wordt beantwoord. De enige hint die een lezer tot nu toe gekregen had, was dat zijn vader “een dapper man” was. Het kortverhaal vertelt je wat er precies gebeurd is met Wills ouders en welke rol Halt in dit geheel speelt.
Het pareltje van dit boek blijft echter toch wel “Dat Werd Tijd Ook”, waarin Will en Alyss eindelijk trouwen. In enkele bladzijden is beschreven hoe Will en Alyss na zoveel jaren bij elkaar zijn, trouwen. Het is het emotionele stukje van het boek, zelfs Halt moest wenen.
Ik vind het een zeer geslaagd boek, het vervolledigt de serie door allerlei kleine dingen op te helderen. Evenals alle andere Grijze Jager boeken raad ik De Verloren Verhalen iedereen aan.
|
Reacties (0)Delen
|