Gelezen door: leesbeest (64 boeken)

Citaat: "En nu heel stil zijn, Thovma Khatisian. Heel stil, want het duurt niet lang meer. Straks is het zover. En dan....als je lichten langzaam uitdoven...zal ik je een sprookje vertellen.'"

Het verhaal van de volkerenmoord door de Turken op de Armeniërs ten tijde van de eerste wereldoorlog wordt hier in een dialoogvorm vertelt door een sprookjesverteller (de meddah). In korte deeltjes die de lezer steeds verder meeneemt de geschiedenis in brengt het éne verhaaltje de andere anekdote voort. Niet te vergelijken met ander werk van Edgar Hilsenrath maar zeker niet minder van kwaliteit.

Gelezen door: Kishan Luyckx (1 boeken)

Dit boek gaat over een man die zijn eigen leven heeft bijeengeraapt uit verhalen die hij hoorde. Hij kent zijn familie niet, zijn naam niet, zijn eigen verleden is een vraagteken voor hem, een vraagteken dat hij zelf opvulde door verhalen over de oorlog in zijn geboorteland, en gaf zichzelf een naam die vaak voorkomt. Het boek beschrijft hoe hij in de laatste seconde van zijn dood zijn hele leven en alle personages die er een rol in spelen leert kennen.

Wat de personages betreft is er niet veel te zeggen. Er zijn veel personages, die allemaal een rol spelen, de ene al minder belangrijk als de andere, maar wat vooral opvalt, is dat de twee hoofdpersonages eigenlijk niet bestaan. De laatste gedachte is geen persoon, en de verteller, Naddeh, is slechts een stem die uitleg geeft bij het verhaal. De hoofdpersonages zijn dus mensen die het verhaal beleven, zonder zelf enige invloed te hebben.

Over het algemeen, kan ik dit boek niet aanraden. Er is veel verwijzing naar historische feiten, maar de hoofdgedachte van dit hele verhaal is dat Armeniërs slecht zijn, en dit is te lezen op elke pagina. Voeg dit samen met monologe conversaties van vraag en herhalend antwoord, en dit boek is samengevat. De geschiedenis trok me aan, en de verhaallijn deed me mezelf dwingen toch verder te lezen.