Gelezen door: Günther Hoogstyns (1 boeken)
Het boek speelt handig in op de sfeer van de ‘war on terror’. Het handelt over een geheime organisatie in de Verenigde Staten, ‘de Campus’, die buiten de officiële overheidsdiensten om terroristen opspoort en hen tracht uit te schakelen. Hoofdpersonages zijn de zoon van de (fictieve) ex-president Jack Ryan, en de tweelingbroers Brian en Dominic Caruso, respectievelijk een marinier en een FBI-agent. Zij worden gerekruteerd in de organisatie en wanneer een moslimgroepering een terroristische aanval uitvoert in Amerika, worden zij direct ingeschakeld om de mensen achter deze actie achterna te gaan en ze preventief om te brengen.
Ik ken Clancy’s boeken voor de rest niet, ondanks zijn naamsbekendheid van o.a. ‘The Hunt For Red October’, maar blijkbaar kadert dit boek onrechtstreeks in een reeks over de figuur Jack Ryan, een Amerikaans geheimagent die het tot president schopt en te maken krijgt met allerlei dreigingen uit de Koude Oorlog en het moslimterrorisme.
Over Clancy’s stijl moet ik kwijt dat hij tracht te dwepen met zijn kennis over spionage en geheime diensten overal ter wereld, maar dat zijn soms verregaande beschrijvingen daaromtrent desondanks vaak heel oppervlakkig blijven en dat de karakterisering van zijn personages zeer veel te wensen over laat. Van enige psychologische diepgang is er geen sprake, ondanks de poging om de jonge rekruten van de antiterrorismecel met gewetensproblemen en angsten te doen worstelen.
Het boek eindigt ook op een moment dat het pas goed op gang is gekomen, maar dit laat niks anders vermoeden dan een wagenwijde open poort voor een vervolg.
En dat het actuele onderwerp, (moslim)terrorisme, op een zeer Amerikaanse manier wordt benaderd, leidt tot veel ergernis. Zo wordt hier eigenlijk vlakaf de oog om oog strategie verdedigd, evenals het tolereren van methoden die buiten de wet staan om terroristen te ontmaskeren. Bovendien worden de moslimextremisten als Amerikahaters pur sang voorgesteld en over structurele oorzaken en oplossingen van dit soort terrorisme wordt geen woord gerept. Clancy lijkt helemaal mee te gaan in de visie van “de Campus” (en Bush wellicht), dat men dit soort toestanden het best kan indijken door de (mogelijke) terroristen, eventueel preventief, af te maken. Een spannend verhaaltje met een degoutant bijsmaakje.
|
Reacties (0)Delen
|