Spel

Gelezen door: Nicole Janssens (28 boeken)

Citaat: "Ik heb soms meer belangstelling voor mijn grootmoeder dan voor iets anders, maar ik heb dat juist omdat ik het fantastisch vind spelletjes met haar te doen. Onder de volwassenen is zij de enige die mij als tegenstander voor vol aanziet , het zou nooit bij haar opkomen me te laten winnen.
"

Voor vol aanzien worden, daar komt het voor Norbert Vijgh in Spel op aan,  je onderscheiden van de rest en het heldendom van de voorouders in ere houden. We volgen zijn ontwikkeling van zijn negende tot zijn negentiende. In elk hoofdstuk komt er een ander soort ‘spel’ aan bod, het ene al wat minder onschuldig dan het andere. Als lezer kan je het allemaal mee beleven: de teleurstelling als een verre vriend vertrekt zonder dat hij  afscheid heeft kunnen nemen, de aandacht waarmee hij ‘zijn’ takje volgt dat door de stroming van een beek wordt meegevoerd, de wrange nasmaak van de pesterijen van een ruige buurjongen, de trots waarmee hij een afdruk neemt van zijn ‘war wounds’ na een risicovolle achtervolging op een verboden bouwterrein, het zelfvertrouwen dat hij ontleent aan een bijzondere leraar, de spanning als hij zijn eerste vriendinnetje meetroont naar een donkere kerktoren, de  moed om tijdens de catechese te verkondigen dat hij niet meer gelooft, de schroom om tijdens het scrabblespel met zijn grootmoeder het woord ‘sexbom’ te leggen…
  
Net als in Grip toont Stephan Enter zich ook hier al een meester in het beschrijven van zintuiglijke sensaties en de emoties die daarmee gepaard gaan. De treinreis met de nachttrein naar Zwitserland is zo mogelijk nog mooier beschreven dan die met de Eurostar naar Londen. Het is niet louter nostalgie maar pure schoonheid die de boeken van Stephan Enter het lezen en herlezen waard maken.