Gelezen door: Els04 (18 boeken)

Citaat: "...geniet van het trage verglijden van de tijd...
"

Mathilde verhuist van Rome naar het kleine dorpje Orvieto. Verhuizen is eigenlijk niet het juiste woord, Mathilde is op de vlucht. En dat al voor de vierde keer in veertig jaar. Want dat is wat Mathilde doet, op de vlucht slaan als er zich problemen voordoen. Ze denkt tot rust te kunnen komen in het kleine dorpje, in de provincie Umbrië.
 
Snel na haar aankomst in Orvieto kan ze een oude droom verwezenlijken, ze kan aan de slag in de boekenwinkel van professor Paolini. Die boekhandel wordt trouwens zo mooi beschreven dat je er sito presto naar toe zou willen gaan! Haar woningprobleem wordt opgelost als ze een verdieping krijgt aangeboden in het huis van een vriendin van de professor, de paranormaal begaafde Giorgina. En qua gezelschap kan ze al gauw rekenen op de 2 hondjes Doris en Lessing.
 
Langzaam krijgen wij meer inzicht in het waarom van het vluchten van Mathilde, vooral door haar brieven aan lieve Livia. Brieven die ze nooit zal versturen maar waar wij heel wat meer door te weten komen. Samen met Mathilde leren we ook het dorp en haar eigenaardige inwoners kennen (het blijkt al snel dat de meeste inwoners net als zij vrijgezel zijn).
Als na een tijdje de neef van de professor, Michele, opduikt komt alles een beetje in een stroomversnelling. Mathilde gaat samen met Michele op zoek naar de ware toedracht van een 10 jaar oude moord, die nooit is opgehelderd.
 
Het boek staat vol beschrijvingen van lekker eten en vol verwijzingen naar en citaten uit boeken. Mathilde houdt, net als ik, van fietsen, bloemen op haar terras, boeken en lekker eten. Een genot om daar iets over te lezen natuurlijk. De boekhandelaarster is een vlot geschreven, spannend verhaal. De bewoners zijn zo levensecht neergepend, de natuur is gigantisch mooi en de boekenwinkel klinkt als een warme thuis. De boekhandelaarster bevat ook hier en daar echt poëtische zinnen (…’geniet van het trage verglijden van de tijd’…).
Dit boek is geschreven uit liefde voor boeken, Italië en het wonder van taal.
 
De boekhandelaarster uit Orvieto is een aanrader, om nog snel aan te schaffen en naast het zwembad te lezen. En niet omdat dit gemakkelijk te verteren pulp is. Nee, omdat een mooi literair boek niet dik en moeilijk hoeft te zijn. De boekhandelaarster is een boek dat doet lachen, mijmeren, wegdromen en aan het einde iets geeft om nog lang over na te denken of met vrienden over te discussiëren.
En daarnaast ook gewoon een genot is om te lezen en daar draait het om, niet?
 
 
 

Gelezen door: Agnes Poesen (291 boeken)

De 40-jarige alleenstaande Mathilde is andermaal op de vlucht voor het verleden. Ze kan de gebeurtenissen uit het verleden niet plaatsen, laat staan ze loslaten. Na een verblijf in Rome hoopt ze rust te kunnen vinden in het provinciestadje Orvieto. In deze gemeenschap, waar iedereen elkaar nog kent, voelt Mathilde een zekere rust over zich komen. Het lot lijkt haar ditmaal gunstig gezind. Al snel neemt ze haar intrek bij een oude excentrieke dame. Haar droom, om te werken in een authentieke boekhandel, kent ook al zijn verwezenlijking. Ze knoopt vriendschap aan met Michele, het neefje van Sergio Pasolini, de eigenaar van de boekhandel. Michele is journalist en wil een oude moord- of zelfmoordzaak terug onderzoeken. Maar daar zijn niet alle inwoners van het stadje even gelukkig mee.

Al snel blijkt dat niet alleen Mathilde met gebeurtenissen uit het verleden worstelt maar ook vele, vele anderen. Alle ingrediënten om een mooie roman te schrijven heeft de schrijfster,Valentina Pattavina, rond zich verzameld. Er zijn de excentrieke personages, de mooie landschapsbeschrijvingen… om nog maar te zwijgen over de vele heerlijke recepten. Daarnaast is er de nodige dosis humor, mysterie, dramatiek. Maar toch mist de roman naar mijn persoonlijke smaak iets. Ik mis de kruiden, het pittige, het druppeltje tabasco of basilicum dat het verschil kan maken, dat je doet verlangen naar meer, veel meer.
Ik heb tijdens het lezen van deze roman weer eens spijt gehad dat ik niet over een talenknobbel beschik, want ik heb het aanvoelen, dat mocht ik het boek in het Italiaans hebben gelezen, het pittige er wel in terug te vinden zou zijn. Maar desalniettemin is het een vlot geschreven, aangenaam te lezen boek. Met deze roman kan je je enkele uurtjes op een terrasje in Orvieto wanen. Lekker genieten van het dagdagelijkse leven in het stadje en kennismaken met zijn niet alledaagse inwoners!