Fijne motoriek

Gelezen door: Pieter Vervloet (6 boeken)

Citaat: "Om de rug van de dichtbundel
niet te kraken en tegelijk te lezen
en me te scheren, leg ik
de tube tandpasta over p. 44-45
en in de keuken een banaan.
"

Koen Peeters debuteerde in 1988 met Conversaties met K., de roman waarmee hij eigenhandig de okapi binnenloodste in de Nederlandstalige literatuur, en schreef sindsdien een in omvang bescheiden maar wel ongemeen interessant proza-oeuvre bij elkaar. In het najaar van 2005 debuteerde hij met Fijne motoriek een tweede keer, als dichter ditmaal.

Vanuit de file observeert Peeters de middenberm en en passant het dagelijks leven in Brussel, de Kempen en overal daartussen. In vrije verzen doet hij dat, zonder strak keurslijf, maar met hier en daar ruimte voor onbeschaamd vrolijk rijm en huppelend ritme.
Zijn gedichten vertrekken vanuit concrete dingen of citaten uit het leven van alledag en blijven op die manier licht, narratief en begrijpelijk. Je hebt soms het gevoel proza te lezen, zo duidelijk is de tekst, zoveel kan er gebeuren ook. Naast de forenzenverzen uit de file zijn er ook een aantal jeugdherinneringen en gedichten over de dood van Peeters moeder. Ook deze stukken blijven verankerd in het echte leven en mijden zweverigheid, of zware abstracties. Bovendien lijken ze heel puur en eerlijk, vooral de stukken rond de dood maar bijvoorbeeld ook het relaas van een fietstocht langs de Ruhr.

Ik lees zelden poëzie, maar hier kom ik helemaal in, dit wordt zelfs steeds beter. Ik lees erin bij het ontbijt om daarna, op een donker perron, stiekem maar met passie regels te declameren wanneer de trein langsraast.