Gelezen door: Marc Dilliën (135 boeken)

Dit boek heeft bij mij de hoge verwachtingen niet waar kunnen maken.
John Irving neemt rustig de tijd om zijn verhaal te vertellen, daar is zeker niets mis mee op voorwaarde dat de auteur zijn vertelling boeiend houdt. Bij dit boek blijft alles wat fragmentarisch, ik mis de rode draad als drager van zulk een turf van een boek. Geef mij maar een auteur die met weinig woorden veel kan zeggen.
In Europa is er op gebied van sexuele verdraagzaamheid reeds een hele weg afgelegd en misschien komt dit boek dan ook te laat, is het thema zo ondergesneeuwd dat het niet meer weet te boeien, mij niet, in ieder geval.

Gelezen door: Silvie (82 boeken)

In een verslavende turf van 526 pagina's schetst Irving de 20ste/vroeg-21ste eeuwse historie van het genderdilemma. Je volgt het wel en wee van Billy, biseksueel met een spraakprobleem die schrijver wil worden. Zijn familiale context, zijn bijzondere ontmoetingen, zijn leermeesters - zijn wereld tout court wordt prachtig geschetst waarbij je als lezer heen en weer gaat in de tijd.
Een prachtig boek dat we als verplicht leesvoer zullen opdringen aan die vreselijke homobashers...

Gelezen door: Ka Vee (51 boeken)

Citaat: "'Dat zal ik u vertellen zodra ik het idee van "mijn land dienen" serieus kan nemen,' begon ik. 'Wanneer de bestaande wetten - op plaatselijk, staats- of federaal niveau - waarin homoseksuele handelingen met wederzijdse toestemming tussen volwassenen strafbaar worden gesteld, afgeschaft worden; wanneer de archaïsche antisodomiewetten in dit land worden herroepen; wanneer psychiaters mij en mijn vrienden niet meer bestempelen als klinisch abnormale, medisch afwijkende zonderlingen die "gerehabiliteerd" moeten worden; wanneer we in de media niet meer worden aangeduid als mietjes, flikkers, nichten of viezeriken die aan kinderen zitten !"

Met pijn in het hart las ik de laatste bladzijde van In een mens. Ik legde het boek met eerbied en ootmoed terzijde, en nam stilletjes afscheid van William "Billy" Abbott en zijn onvergetelijke brothers-in-arms. Deze vuistdikke roman -de dertiende Irving- heeft mij geen seconde verveeld, mijn leeshonger werd eventjes getemd, een korte rouwperiode werd ingelast.

Irving keert terug naar z'n roots, naar Vermont, New England, en wat mij betreft mag hij daar nog even vertoeven, hij is er op z'n allerbest. Billy Abbott, de ik-figuur, vertelt ons het verhaal van z'n turbulente leven. Op 13-jarige leeftijd ontmoet hij Miss Frost en beslist hij schrijver te worden. Twee gebeurtenissen die de grote lijnen van z'n leven steeds opnieuw zullen bepalen. Maar het zou geen Irving zijn als protagonist Billy niet buiten de lijntjes zou kleuren, en dat doet hij met verve!

Al z'n vrienden en vijanden passeren de revue, allen vallen onder die unieke Irving-noemer "met-een-serieuze-hoek-af", en allen worden met graagte in het hart gesloten. Jonge kerels ondergaan hun groeipijnen in kostscholen, kinderen groeien op in scheve eenoudergezinnen, Shakespeare en Ibsen verdringen elkaar op het toneel, onmogelijke liefdes ontvlammen maar sterven een gruwelijke dood, en gaandeweg vindt Billy z'n draai in deze bonte carrousel.

En wie hier niet van onder de indruk is, moet dringend ten rade bij zichzelf! Uiteindelijk Is Irving hier zeer dicht bij zichzelf gebleven, en hij strijdt met de wapens die hij zo prachtig weet te hanteren. Zijn zoon is gay, en samen met een homofiele vriend hebben ze deze roman gelezen en goed bevonden. Het is dan ook een aangrijpend manifest voor seksuele vrijheid en recht op diversiteit in eenieders persoonlijke seksuele beleving. Tops of bottoms, intercruralen en transgenders, homo's en bi's, verenigt U! Wat kan ik hier nog aan toevoegen? O ja, one for the road: hoe gaat het met de kip? En een welgemeend adagio, rustig, langzaam, voorzichtig, maar steeds weer met die rebelse knipoog.

Gelezen door: Lize (31 boeken)

Wat denk ik van dit boek? Moeilijk te zeggen maar ik zal toch een poging doen… De eerste paar honderd pagina’s lazen erg vlot. Daarna ging het ook nog vlot maar ik had gevoel dat Irving ‘rond de pot bleef draaien’, er kwam niets nieuws, ik kon bijna voorspellen wat hij ging schrijven en hoe het zou aflopen.

Ik vond het boek uiteindelijk wel goed omdat het inderdaad herkenbare en onvergetelijke personages zijn. Het thema sprak mij persoonlijk ook wel erg aan, ook al is het allesbehalve een makkelijk thema. Het boek draaide namelijk rond biseksuelen, transgenders, homo’s en lesbiennes. Of anders gezegd: mensen die op zoek zijn naar hun geaardheid en van wie ze houden (mannen, vrouwen of beiden). De hoofdpersoon is zowel verliefd geweest op vrouwen als op mannen maar heeft nooit een echt vaste relatie gehad, alle andere relaties worden uitvoerig beschreven en besproken, en daardoor vind ik hem op een bepaalde manier wel zielig overkomen.