Gelezen door: Bart Servaes (6 boeken)
Prometheus, een nogal zonderlinge jongeman die de warmte bewaart achter zijn tanden (sic.), wordt in de hoofdstad opgepakt en vervolgens in de kerkers van het politiegebouw vermoord.
Vlak na zijn dood breekt er een soort van nieuwe ijstijd aan die het leven onmogelijk maakt. Het woord dat 'warmte' is wordt zelfs uit de annalen van de geschiedenis geschrapt, en het is op bevel van de koning strikt verboden om deze herinnering aan betere tijden nog in de mond te nemen. Het volk mort, en de revolutie staat dan ook op het punt om uit te breken.
In de rand van deze revolutie maken we kennis met Aardbeienmond, een jongen die z'n beide ouders in deze ondraaglijke winter verloor. Hij wordt aan het paleis in dienst genomen om het ijs van de rode wandtapijten te schrapen, maar voor dat hij het weet wordt hij geïntroduceerd in de kunst van het terrorisme.
Andere mensen die onrechtstreeks te maken hebben met Prometheus' dood passeren ook de revue: Ulrike, het meisje met de veranderende haren; Centauren, die half jongen zijn en half motorfiets, ...
Het is nogal moeilijk dit boek in een categorie op te delen. Modern sprookje, een literair hoogstandje, haast pure poëzie,...de beste omschrijving geeft Verhelst nog in zijn ondertitel: een verhalenbordeel.
Peter Verhelst gebruikt nogal bloemrijke taal (postmodernisme, hoezee!), dus je bent er voor of je bent er niet voor. Persoonlijk vind ik het zeker tot één van de beste werken behoren die de laatste 10 jaar 'onder of boven de Moerdijk' gepubliceerd zijn. De superlatieven die in de pers verschenen toen dit boek uitkwam, ik deel ze!
Tongkat is de winnaar van de Gouden Uil en de Jonge Gouden Uil in 2000.
|
Reacties (3)Delen
|
3 reacties:Silas Wasp op 22 mei 2010:
Dit boek is een hallucinant ritje tussen hemel en hel. Een weergaloos woordgebruik, ongeremde fantasie. Theater komt tot leven, pure poëzie. Dank u Peter Verhelst!
Elisabeth Francet op 18 september 2007:Schitterend boek. Heerlijk bizar en betoverend, met personages en creaturen die je hart stelen. Verhelst schept een fantastische, sprookjeswereld waar je zo zou willen instappen. Je raakt er zodanig van in de ban dat het heel vreemd aanvoelt om achteraf terug de normale wereld in te stappen, de grond onder je voeten en de warmte van de zon op je huid te voelen en om doodgewone mensen rondom je te zien in de reële vertrouwde wereld.
Mien Quartier op 20 juli 2006:Het duurde eventjes voor ik in de sfeer van het boek kon komen. Maar eens je ermee weg bent, is het een fantastisch verhaal. Poëzie inderdaad!