Gelezen door: Agnes Poesen (291 boeken)

Over de Tweede Wereldoorlog zijn er reeds vele romans geschreven. Maar toch verbaast het me telkens weer dat schrijvers er op zo een knappe manier in slagen om telkens vanuit een andere invalshoek naar deze oorlog te kijken. Als je de debuutroman Britannia Road 22 van Amanda Hodgkinson uitgelezen hebt zal je er ongetwijfeld nog enkele dagen mee in je hoofd blijven zitten. In deze roman laat de schrijfster je als lezer de oorlog bekijken door de ogen van een vrouw Silvana, en een man Janusz. Deze man en vrouw vormden samen met hun pasgeboren zoontje Aurek een pril gezin dat uit elkaar valt door de oorlog. Janusz moet in dienst. Hij wil dat zijn vrouw en kind Warschau verlaten en hun intrek gaan nemen bij zijn ouders.
Maar door omstandigheden bereiken moeder en kind nooit Janusz ouders en verblijven zij gedurende jaren, veelal met andere vluchtenden, in de bossen.

Janusz op zijn beurt slaagt er uiteindelijk in om via Hongarije en Frankrijk zich te vestigen in Groot-Brittannië. Na zijn vrouw en zoon opgespoord te hebben wil hij samen met hen weer als een gelukkig gezin gaan leven en het verleden achter zich laten. Ze vestigen zich in een huurhuis gelegen op de Britannia Road 22 te Ipswich. Maar de aflopen zes jaren hebben wel degelijk hun sporen nagelaten. Elk van hen dient dan ook nog eens te leren leven met zijn groot geheim.

Door in te zoomen op het oorlogsverleden van Silvana en Janusz vernemen we hoe zij de oorlogstijd hebben ervaren. Daarna keren we weer naar hun huidige leven als gezin in Ipswich. Met elke gelezen bladzijde krijg je een ontbrekend stukje van de gehele puzzel aangereikt. Door het vernemen van het verleden kan je het gedrag van de personages ook beter verklaren en begrijpen. Je leeft als lezer helemaal mee met dit gezin dat zo graag een warm en veilig nest wil bouwen voor elkaar. Een moeder die haar kind een normaal en goed leven, samen met zijn vader, in dit nieuwe thuisland wil geven. Een vader die ondanks alle problemen wil geloven dat een gewoon leven en een nieuwe start mogelijk is. Alle drie willen ze het verleden achter zich laten, maar deze zes oorlogsjaren wis je niet zonder meer uit. Als uiteindelijk de goed verborgen geheimen van beiden aan de oppervlakte komen lijkt de droom van een nieuw bestaan als gezin gedoemd om te mislukken.

Het is prachtig om te lezen op welke manier de schrijfster de liefde van een moeder voor haar kind op papier heeft weten te zetten. Ook weet ze op een mooie manier gestalte te geven aan haar personages en hun handelingen. Als lezer ga je, ook als de geheimen boven komen, niet oordelen maar heb je je zo verbonden met Silvana en Janusz, dat je hun gedrag en beweegredenen kan begrijpen. Opvallend is ook de manier waarop de schrijfster oog heeft voor de natuur, de omgeving waarin zich alles afspeelt. Ik heb door het lezen van het boek een betere kijk gekregen op wat de oorlog met de achtergebleven mannen, vrouwen en kinderen heeft gedaan. Want mijn aandacht ging voorheen hoofdzakelijk uit naar “de soldaat” en in mindere mate naar de achtergebleven burgers. Ik ga er geen weddenschap voor aangaan maar naar mijn mening is dit een boek dat dient verfilmd te worden! Maar dan hopelijk met een regisseur die weet hoe ik de personages en de natuur al helemaal voor me zie!

Gelezen door: Els04 (18 boeken)

Citaat: "Voor hen beide is hij de geest van hun voormalig vaderland denkt hij.
"

Het kan niet anders of je hebt al ergens reclame gezien voor dit boek. Het staat bijvoorbeeld in de top 25 van beste boeken deze lente. Dit boek is een hype. Hypes lees ik meestel niet zo graag… Dit boek heeft te maken met Wereldoorlog II en jawel, boeken over de oorlog lees ik niet zo graag…
 
En toch was Britannia Road 22 een boek dat ik niet weg kon leggen want het is een aangrijpend, meeslepend, ontroerend verhaal!
 
Anders dan de meeste ‘oorlogsboeken’ speelt dit verhaal zich niet af in de oorlog maar erna. En dat maakt alles anders. Dit is niet zomaar het zoveelste clichéverhaal over een liefde tijdens de oorlog of zo. Dit boek vertelt het verhaal van de Poolse Janusz, zijn vrouw Silvana en hun kind Aurek. Het is 1939, Aurek is nog maar een jaar oud als zijn vader naar het front vertrekt. Het zal 6 jaar duren eer Janusz zijn vrouw en kind terug zal zien (in Engeland), in die zes jaar zullen zij totaal geen contact kunnen hebben. Ze weten niet eens van elkaar of ze nog in leven zijn.

Zes jaar later komen ze terug samen, maar wat eerst een wonder leek blijkt al snel niet enkel rozengeur en maneschijn te zijn. Silvana en Aurek hebben 6 jaar in de bossen geleefd. Aurek is daar van een baby in een jongen veranderd en voor hem zijn de bossen het enige leven dat hij kent. Aanpassen aan het ‘gewone’ leven is al moeilijk, laat staan als dat in een ander land dan het thuisland is. Vanaf nu moet hij zijn moeder ook delen met zijn vader, een man die hij niet kent, in zijn ogen ‘de vijand’.
De relatie van Silvana en Janusz is ook niet ongeschonden uit deze oorlog gekomen. Ze hebben beide geheimen voor elkaar. Geheimen die ze liever niet vertellen, uit angst en schaamte.

Oorlog is een trauma, ze schipperen tussen vergeten en herinneren. De vraag is of ze hun apart verleden zomaar kunnen negeren. Kunnen ze verder leven met al deze geheimen of is het beter om schoon schip te maken? Na al die jaren van onveiligheid, onzekerheid en angst zijn ze op zoek naar de ultieme veiligheid. Een veiligheid die ze denken te kunnen vinden in ‘het gezin’. Aurek is datgene wat een band schept tussen hen doorheen het verleden, in het heden en naar de toekomst toe.
 
Het boek vertelt nu eens het verhaal van Janusz, dan het verhaal van Silvana. Het wisselt ook tussen heden en verleden. Dat maakt het verhaal ook zo krachtig. Je kan je echt langs alle kanten inleven. Dit boek laat duidelijk zien hoe oorlog ingrijpende trauma’s veroorzaakt. Trauma’s die mensen door juiste of foute beslissingen, levenslang blijven achtervolgen.
 
Dit boek is een boek dat doet nadenken, nadenken over keuzes, over oorlog en wat dat met mensen doet, over de oerband tussen moeder en kind. Het is een verhaal over liefde en op zoek zijn naar een Thuis (met hoofdletter!).
Een boek dat iedereen gelezen moét hebben, een hype dus…

Gelezen door: Claude Bonvin (778 boeken)

De poolse Silvana en haar man Janusz worden door de oorlog van elkaar gescheiden. Na de oorlog wordt het gezin in Engeland herenigd. Ze proberen een nieuw bestaan op te bouwen. Ze worden beiden achtervolgd door hun verleden. Dit prachtig geschreven, ontroerende verhaal is zeker het lezen waard. Ik denk dat er veel mensen die de oorlog hebben meegemaakt en herenigd worden zoiets hebben meegemaakt. Een aantal jaren gescheiden geleefd kan je moeilijk overbruggen!

Gelezen door: Ka Vee (51 boeken)

Het hoeft geen betoog, dit is een goed geschreven en erg aangrijpend oorlogsverhaal! Amanda Hodgkinson vertelt het drama van Janusz en Silvana, twee jonge twintigers die, net voor WO II uitbrak, trouwden, zich in Warschau vestigden en een zoontje Aurek kregen. Het noodlot slaat toe en Janusz moet zich als soldaat aandienen. Het gezinnetje wordt uit elkaar gerukt, en ze zullen zes jaar lang niets van elkaar weten of horen.
In 1945 belandt Janusz via omwegen in Engeland, Ipswich, waar hij een woning weet te bemachtigen. Hij heeft z'n vrouw en kind terug gevonden in een vluchtelingenkamp, en ze zouden zo graag een nieuwe start nemen in een nieuw doch zo vreemd vaderland. Is dat zo begeerde geluk een haalbare kaart?

Het vertelperspectief verspringt telkens van Ipswich naar Polen, en stukje bij beetje worden we ingewijd in het verhaal van Janusz en Silvana. De sfeer wordt dreigender, er ligt iets op de loer, er kruipt iets onder de huid, de lezer houdt z'n adem in ... De waarheid geeft je een dreun, maar als alle puntjes dan toch op de i staan, slaak je een zucht van verlichting, want weer eens is bewezen hoe onverwoestbaar liefde kan zijn!

Ijzersterke personages die je in je hart sluit. Mij heeft vooral het beeld van het jongetje Aurek aangegrepen, dat zo "dierlijk menselijk" van z'n mama houdt, hoe hij zich vasklampt aan haar benen en nek, en hoe zij hem beschermt als een beer haar jong... Dat beeld staat in m'n geheugen gegrift. Als je dan weet dat volledige Poolse dorpsgemeenschappen in de Poolse wouden de oorlog hebben overleefd, dan ga je toch wel nadenken over de luxe waarin wij nu zo vanzelfsprekend leven. Een zeer geslaagd debuut, en haar volgende boek staat alvast op de Te Lezen Lijst.