Gelezen door: André Oyen (3553 boeken)

Citaat: "Poëzie is het struikgewas
waarin ik me verberg
als de soldaten komen
in hun gierende tanks."

De toon van Remco Camperts gedachten is altijd persoonlijk en zijn regels lopen op een natuurlijke en soepele wijze. Campert is net als Claus een inspirator voor nieuwe generaties en heeft het landschap van de twintigste-eeuwse poëzie mede bepaald. Een oud geluid –speciaal geschreven voor Gedichtendag 2011– bewijst niettegenstaande de titel dat zijn vernieuwingsproces nog steeds in werking is. Thema’s zoals ouder worden en afscheid overheersen, en worden aangevuld met angst, eenzaamheid en geweld. Toch maakt dat de bundel in het geheel niet triest omdat de gevoelens die mensen van alle leeftijden kennen er zeer gedoseerd in terug te vinden zijn, en die herkenbaarheid maakt de gedichten ook vlot om te lezen.

In het titelgedicht betreurt hij dat het recht op verveling hem is afgenomen – ‘je vervelen doe je maar als je veertien bent’ en ‘nu op zijn tachtigste heeft het leven/hem dat recht uit handen gespeeld’. En in Forgotten Field schetst hij het beeld van een man aan de toog, met sigaretten en wijn in zijn boodschappentas. Een beetje een type uit de Kronkels van Simon Carmiggelt. Die Carmiggelttoets wordt nog sterker wanneer Campert een vrouw observeert die in het restaurant zit te schrijven, maar hij durft haar niet aan te spreken – ‘vroeger van verlegenheid/nu van ouderdom’.
Een oud geluid is een prachtige bundel waarin diepgewortelde gevoelens in eenvoud en puurheid verwoord worden en een heerlijk aroma nalaten..

Gelezen door: Dennis P. (770 boeken)

Citaat: "[...]
heden en toekomst zijn definitief gekraakt
met zekerheden is het afgelopen
we zullen wonen in voorlopige oorden
ben jij hier dan ben ik daar
en we zullen elkaar begroeten
met de beleefdheid vna Amerikanen"

Campert weet van alles iets persoonlijks, subtiels te maken. Hoewel zijn poëzie om het oude draait, kon ik me er met mijn verlengde jeugd nog aardig in wentelen. Het is die dualiteit tussen oud en jong waar Campert graag mee speelt. Het werkt. Afsluiten doet hij met een herinnering aan een moeder en een kleine matroos. "nu is het vele havens later / en mijn moeder dood / nooit vond ik meer / zo'n veilige ree". Laten we hopen dat zijn nieuwe meer weer veilig is.