Gelezen door: Roel Daenen (10 boeken)

Polza Mancini, een indrukwekkende kale kolos, wordt verdacht van de gewelddadige moord op zijn vrouw. Omdat hij meent dat de politieagenten hem niet begrijpen doet hij hen – en zo ook de lezer – zijn bizarre levensverhaal. De rechercheurs laten hem begaan, in de hoop dat hij zich met zijn verhalen klemrijdt.

Centraal in het wedervaren van deze modervette underdog zijn de ‘blasts’ die hem overvallen: existentiële ervaringen die opgewekt worden door krachtige emoties, zoals het overlijden van zijn vader, of door een vraatzuchtige roes waarin alcohol en chocoladerepen een prominente rol spelen.

Grafisch gaat Larcenet verder op het elan van zijn wereldberoemde cyclus De dagelijkse worsteling, met ronduit subliem, krasserig tekenwerk dat uitstekend aansluit bij de existentiële twijfels van de loodzware protagonist. We kijken alvast uit naar het tweede deel.

Gelezen door: Dennis P. (770 boeken)

Citaat: "Al die vette blubber aan zijn lijf..dat.. dat stoot me af. Niet gezien? Het zwabbert onder z'n armen. Ik weet zeker dat ie tieten heeft! Gats! De gedachte alleen al. Sta niet zo te lachen! Besef je wel hoeveel zelfhaat daarvoor nodig is?! "

Een Caroline (off-camera) ligt in coma. Ze is blijkbaar iets aangedaan door de hoofdfiguur van Blast, een corpulente man met waanbeelden en opgesloten in een gevangenis. Hij wordt door de politieagenten gevraagd zijn verhaal te doen. Een verhaal dat gaat over de dood van zijn vader, zijn gefaalde huwelijk en een zelfmoordpoging. BLAST.

Manu Larcenet, bekend van De Dagelijkse Worsteling en Donjon, had me niet gewonnen met zijn vorige strips. Hoewel ze alom geprijsd werden, deden ze me weinig. Zo verging het ook met Blast. Iedereen bejubelde het, ik zag dat Larcenet het maakte en liet het voorbij gaan. Zo gaat het uiteraard tot iemand zegt dat ze ook niet van Donjon of de Worsteling hielden maar wel van Blast. Ik las het en ja hoor. Blast is een andere categorie.

Heerlijke, zwart-witte tekeningen, goede dialogen, geen cliché-situaties en dan die gekleurde tekeningen tijdens de Blast... Nooit eerder had het kleurgebruik in een zwart-witstrip me zo gepakt dan hier.