Gelezen door: André Oyen (3553 boeken)

Citaat: "De Max Havelaar is hertaald. Op zich een prima idee: wat inkorten hier en daar, in onbruik geraakte begrippen vervangen, moderniseren, leesbaarder maken. Best. Ik ben ervoor. Het gebeurt vaker. Het gebeurt soms zelfs superieur. Maar het kan ditmaal toch niet de bedoeling zijn geweest om het rijke boek van Multatuli terug te snoeien tot wat onbegrijpelijk geëmmer?"

Filosoof, columnist, schrijver en jurist Marjolijn Februari (1963) wil als schrijver niet het teruggetrokken leven, verstopt van de wereld; of aan de lopende band nieuwe boeken produceren. Nee, zij wil in haar werk juist haar maatschappelijke betrokkenheid met een vaak onverwacht filosofisch geluid laten doorklinken. Marjolijn Februari voelt zich in verschillende sferen thuis, en in Ons soort mensen, zijn een groot aantal van haar columns gebundeld die ze schreef voor de Volkskrant en NRC Handelsblad. Eigenlijk is een column een egodocument waarin je al dan niet galant jouw mening ventileert, dus je bent min of meer verplicht je elke week druk te maken over een ander thema.

Wie al iets van de auteur gelezen heeft kent haar drang naar vrijheid en zo een column is toch een verplichting die een druk zet op het persoonlijk leven. Ze bewaakt de menselijke vrijheid en zet zich ook sterk af tegen regels die de samenleving bepalen. Hoewel haar columns vaak reageren op de actualiteit, blijven ze ook overeind in een bundel door haar persoonlijke toets. Ze kan saai lijkende dingen aantrekkelijk maken door er met gezonde humor, soms zelfs ironisch, tegen aan te kijken. Ver-van-mijn-bed-thema's als de maatschappelijke positie van de kunst of de Europese grondwet krijgen glans wanneer ze door haar 'taalmangel' zijn gehaald. Intellectueel maar pittig weet ze telkens opnieuw haar lezers te prikkelen.