Gelezen door: André Oyen (3553 boeken)

Citaat: "Je lichaam bezoeken als een tentoonstelling. Alles wat je beweegt bezichtigen aan wanden, van hart naar buik tot kniegeknik wandelen en af en toe een kader een tikje rechter hangen."

Sylvie Marie studeerde politieke en sociale wetenschappen en haalde ook nog een postgraduaat in de journalistiek. Zij publiceert sinds 2005 gedichten in literaire tijdschriften en won ook enkele poëziewedstrijden. Sylvie Marie is redactielid van het literaire tijdschrift online Meander én het papieren tijdschrift Deus ex Machina. In februari 2009 kwam haar debuutbundel Zonder uit die meteen een succes werd. Sinds november 2009 schrijft Sylvie Marie als huisdichteres regelmatig gedichten voor Humo. Dat laatste zou wel eens tot misverstanden kunnen leiden want van iemand die voor dit weekblad schrijft en een bundel uitgeeft onder de titel Toen je me ten huwelijk vroeg zou je een striemende en sarcastische poëzie durven verwachten. Maar dit ligt toch wel anders. Alhoewel Sylvie Marie over een gezond gevoel voor humor beschikt, weet ze ook heel goed hoe je knappe, hedendaagse liefdesgedichten moet schrijven. De omslag van de bundel is heel sober: een kale muur met blauwe tinten met allerlei stopcontacten en aansluitingen net boven het tapijt en de plint. En hier zijn we op onze bestemming namelijk het hedendaags liefdesgedicht dat niet hunkert naar meligheid maar naar zinnen die je ook aan je lief (met academische vorming) zou durven schrijven. Maar niet alleen de liefde staat centraal, het geheel vormt een ode aan leven en samenleven. Sylvie Marie kiest niet alleen voor soberheid in de omslag, ook de gedichten zelf zijn het. Deze bundel is als een huis waarin je regelmatig wil terug keren om er te genieten van de warmte van kamers, een beeld, een tapijt. Mooie poëzie om jezelf in te laten verdwijnen en te verwennen.