Gelezen door: André Oyen (3553 boeken)
Citaat: "We worden ouder. De hiaten bepalen mijn gebit. Ik bijt in weerwraak brokken uit de tijd door met het oude zeer te praten. "
Catharina Blaauwendraad (1965) debuteerde in 2004 in de Windroos-reeks met Niet ik beheers de taal. Zij studeerde vertaal- en literatuurwetenschap en vertaalde o.a. de liefdessonnetten van Pablo Neruda. Begin 2009 verscheen haar Nederlandse vertaling van de roman Llámame Brooklyn van Eduardo Lago. Catharina Blaauwendraad schrijft ook in deze bundel een vrij klassiek soort poëzie. Ze houdt soms letterlijk en soms geimproviseerd het rijmschema aan, dit wil zeggen dat ze de regels zo weet te schikken dat de sonnetten de indruk geven dat ze rijmen.
De bundel is onderverdeeld in 4 reeksen met elk een eigen titel: Bezettingen, Voorbijgangers , Leenwoorden en Erogenese. Het mysterieuze gedicht Aubergine is schitterend door zijn opeenvolging van hallucinante beelden waarin een soort strijd wordt uitgevochten tussen de ‘ik’ en een ‘jij’. Het merendeel van de gedichten heeft een uiterst visuele taal en dat vind ik persoonlijk altijd heel mooi! De dichteres zoekt volgens de achterflap een plek om veilig te zijn voor de druk van ‘het gezien worden’, en persoonlijk vind ik dat een zeer juiste motivatie om een dichtbundel te schrijven en zeker als je als lezer nog mee mag in de 'donkere kamer' van het glazen huis.
|
Reacties (0)Delen
|