Gelezen door: André Oyen (3553 boeken)

Darwin Porter werkte voor “The Miami Herald” als journalist, hij was de buurman van Tennessee Williams (die hem al vroeg verhalen over Brando vertelde) en schreef eerder intieme biografieën over Humphrey Bogart en Katharine Hepburn. Zijn biografie over Marlon Brando heb ik met mondjesmaat genuttigd omdat 702 pagina's roddel mij niet direct uitnodigen om mij constant in te verdiepen. Marlon Brando gebruikte al vroeg zijn fysieke aantrekkingskracht als een wapen om rollen en invloed te krijgen, eerst op het toneel, daarna in Hollywood. En dat deed hij zonder gêne. Hij dook niet alleen de koffer in met Marilyn Monroe, Marlene Dietrich, Vivien Leigh, Grace Kelly, Anna Magnani en Ava Gardner - om er maar een paar te noemen - maar ook met Montgomery Clift, James Dean, Cary Grant, Burt Lancaster, James Baldwin, Tennessee Williams, Laurence Olivier, Rock Hudson en Leonard Bernstein. Zijn (bi-)seksuele honger was legendarisch. Over de hoogtijdagen in het professionele en persoonlijke leven van Brando praatte Darwin Porter met vrienden, vertrouwelingen en vijanden van de acteur. Het resultaat is een vuistdikke, smeuïge biografie vol getuigenissen, weetjes en geheimen over misschien wel de grootste acteur van de twintigste eeuw. Porter excelleert in connecties: de juiste mensen op de juiste plaats(en) kennen. Die mensen zijn onder andere: oude vriend Carlo Fiore, zijn agent Edith Van Cleve, de scenarist Tenessee Williams en regisseurs als Mankiewicz en Kazan die van erg dichtbij met hem samengewerkt hebben. Er zitten ook aanzienlijk wat frenemies tussen: mensen die officieel vrienden waren, maar tegelijk ook rivalen en concurrenten. Náást de aanzienlijke groep aartsvijanden, waaronder Frank Sinatra en Bing Crosby. Porter focust vooral op de jaren ’50 waarvan we wel mogen zeggen dat het de acteur zijn gloriejaren waren. Maar de grote acteerprestaties die Brando onder andere vier Oscarnominaties voor beste acteur op een rij opleverden interesseren de biograaf echter bitter weinig. Porters voornaamste interesse is om het overactieve libido van Brando te belichten. Hij beschrijft haast encyclopedisch en in alle (gortige) details elk verhaaltje dat hij heeft gehoord. Het boek heeft de bedenkelijke kwaliteit van riooljournalistiek, waarbij enkel telt met wie Marlon Brando in bed heeft gelegen. De films waarin Marlon Brando speelt worden slechts terloops vermeld en als ze langer aandacht krijgen is dat omdat er een of andere gore anekdote over te vertellen valt in de stijl van: "tijdens het draaien van The Wild One neukte Brando achtereenvolgens…". Op pagina 639 komt de auteur tot inzicht dat slechts een drietal films van de akteur behandeld werden en in de slotbladzijden wordt dan de rest van de produktie van Marlon vermeld, een halve pagina per film. Voor een degelijk boekwerk over het leven én werk van deze uitzonderlijke acteur moet je duidelijk ergens anders zoeken.