Gelezen door: Els04 (18 boeken)

Citaat: "Het overkomt me niet vaak dat een sociaal onvaardige dansende huilebalk me vraagt om iets met hem te gaan drinken."

Dit is een debuut, en wat voor een! Meneer Chartwell is een origineel, aangrijpend en gevoelig verhaal, een verhaal dat je bij de lurven grijpt, hoewel het soms onbehaaglijk is. Je kan het niet wegleggen.

Om het onderwerp depressie makkelijker beschrijfbaar te maken heeft de debuterende Rebecca Hunt een grote zwarte hond in het leven geroepen. Het gaat om een wanstaltig groot en ongelooflijk lelijk beest. Een hond met grote poten en een kwijlende muil, die alles vies en vuil maakt. Deze hond, genaamd Meneer Chartwell (Zwarte Pat), maakt dat er meer mogelijkheden zijn om de gevoelens en interne dialogen van de personages optekenbaar te maken. En dat is een sublieme vondst.

Het verhaal speelt zich af in de zomer van 1964, het zijn de laatste dagen voor het aftreden van Winston Churchill. Het zijn ook de dagen voordat het 2 jaar geleden zal zijn dat de man (Michael) van Esther Hammerhans overleed. We volgen Winston en Esther zes dagen. In die dagen krijgen wij een inkijk in hun gevoelsleven en de gevolgen die de aanwezigheid van Zwarte Pat in hun leven veroorzaakt. Zwarte Pat omschrijft zichzelf als ‘een hond met de honger van een hond, en die drijft me voort’.

Meneer Chartwell is vlot geschreven ondanks het zware onderwerp. Het leuke aan dit boek is dat je op een onbewuste manier enorm veel bijleert over een moeilijk onderwerp. Een hond laten opdraven als personage is een gewaagde keuze. En normaal gezien lees ik niet graag dingen die te ‘gezocht’ zijn. Maar in dit geval werkt het wonderwel. Het is ook een slimme vondst die het mogelijk maakt om de persoonlijke gedachte-uitwisselingen met Zwarte Pat in dialoogvorm weer te geven. Nu dit alles al aanwezig is bij een debuut is het uitkijken naar wat er nog van de hand van Rebecca Hunt zal verschijnen!

Steevast is het een plezier om een Orlando boek te lezen, niet enkel voor de inhoud maar ook voor de vele extra’s die er steeds in het boek zitten: een interview met de schrijfster, een bladwijzer, leesclubvragen,… Genieten dus!

Gelezen door: Agnes Poesen (291 boeken)

Er zijn reeds vele boeken geschreven met als hoofdthema “depressie”. Je kan ze lezen in de vorm van fictie en non-fictie. Beiden hebben hun nut en dragen bij om “depressiviteit” te leren begrijpen en bespreekbaar te maken. En toch blijft dit thema nog steeds in een taboe sfeer hangen!?! Wie het aandurft aan zijn baas te vertellen dat hij last heeft van of kampt met periodes van depressiviteit zal niet steeds op begrip kunnen rekenen. Veelal riskeert men om een stempel opgeplakt te krijgen die mogelijks te pas en te onpas zal gebruikt worden om je handel en wandel te verklaren.

Uit persoonlijke ervaringen weet ik hoe moeilijk het is om aan een derde duidelijk te maken wat het is om depressief te zijn, hoe je een depressieve persoon het best kan benaderen, wanneer dringt de noodzaak aan professionele hulp zich op,…. Vandaar dat ik de debuutroman Van Rebecca Hunt een geslaagde roman wil noemen. Ze geeft aan depressiviteit een vorm: een grote -logge - erg kamervullende hond. Door het gedrag van deze hond, Meneer Chartwell, kan je als lezer aanvoelen hoe beklemd, geremd, gekortwiekt een depressieve persoon zich voelt. Origineel gevonden…?!?

Hunt is voor dit idee dank verschuldigd aan Winston Churchill die zijn periodes van depressiviteit "Black Dogs" noemde. Hunt slaagt er ook in het verschil duidelijk te maken tussen depressiviteit die als het ware in de genen zit ingebakken en een latente periode van depressiviteit waaruit je nog kan ontsnappen. Ook maakt ze duidelijk dat niet alle gedachten als reële feiten moeten gezien worden. Rebecca Hunt heeft een haarscherp observatievermogen wat ze op een levendige, soms wat te bloemige manier weergeeft in haar schrijfstijl.
Een boek meer dan het lezen waard!!!