Vallen

Gelezen door: Stephanie Marien (1 boeken)

Heel mooi en aangrijpend boek. Je leest er heel gemakkelijk door en het geeft de realiteit zeer goed weer ((misschien soms wel een beetje te extreem )).

 | Reacties (5)Delen |
5 reacties:
leen de backer op 5 december 2008:
Dit weinig voorspelbaar verhaal boeit aan één stuk door. Een bepaalde traagheid loopt als een rode draad door het verhaal. Steeds terugkerende elementen zoals de houtblokken en de kettingzaag zorgen voor een speciale sfeer. Je leeft zo mee dat je empathie met de bladzijde groter wordt. Niemand leeft met Lucas mee, hij heeft een introvert karakter en met verdriet te koop lopen hoort daar niet bij. Het verdriet zit bij Lucas zo diep dat het er niet uit kan. Anne Provoost schrijft altijd heel verfijnd en stijlvol. Er is moed voor nodig om te durven schrijven wat de burgerlijke moraal niet echt toelaat en dan toch niet grof of vulgair te worden.
Lien op 12 september 2007:
Als je van het boek houdt is de film een aanrader. De film is wel alleen terug te vinden onder de naam Falling!
Rik De Leeuw op 28 februari 2007:
Ik vond dit boek zeer goed, vooral omdat het met thema's als racisme en immigranten zeer actueel is. Het geeft zeker een impuls om het op te nemen tegen racisme vooral als je leest hoe Lucas skinhead wordt zonder het echt te weten en er volledig akkoord mee te gaan. Het boek is zeer aangenaam om te lezen dankzij een eenvoudige schrijfstijl. Dit boek creëert een onwaarschijnlijke spanning die je doet verplichten het boek zo snel mogelijk uit te lezen. Ik vond het persoonlijk een minpunt dat het boek zomaar stopte, ik had graag geweten of het nog goed kwam tussen Caitlin en Lucas en natuurlijk wie het ongeval gepleegd heeft. Een aanrader voor jong en oud. Dit boek is de naam Boektopper zeker waardig!
Jana Lauwers op 11 februari 2007:
Ik vond het een heel goed boek. Ten eerste omdat het zo realistisch is, je wordt bewust van racisme in de wereld en hoe vlug je extreem rechtse ideeën kunt overnemen ook al ben je er zelf niet mee akkoord. Ten tweede omdat je het verhaal volgt door de ogen van het personage zelf, je komt te weten wat Lucas te weten komt. Lucas voelt zich buitengesloten omdat niemand hem vertelt wat zijn grootvader vroeger in de oorlog gedaan heeft en zo voel je met hem mee omdat ik ook wilde weten wat Lucas zijn grootvader vroeger had gedaan. Ik vond het wel een spijtig einde, ik had gehoopt dat er tussen Caitlin en Lucas iets ging gebeuren, maar ze zei dat ze hem zijn nooit zou kunnen vergeven. Dat het verhaal in een flashback wordt verteld vind ik ook wel goed, je weet dat Caitlin haar linkervoet eraf is maar je vraagt je dan heel het verhaal af hoe het ongeval is gebeurd, komt het door Lucas of door Benoît? Ik vind het echt een heel goed boek met een boodschap erachter dat niet alleen door jeugd zou moeten gelezen worden, een echte aanrader dus!
Demuynck Jan op 9 maart 2006:
Ik vond het boek Vallen een heel goed boek, het verhaal sprak me van in het begin aan.
Het boek is zeer vlot geschreven, en het leest goed. Het verhaal zelf is zeer realistisch, het is alsof je het dagboek van de ik - persoon aan het lezen bent. De personages zijn ook zeer goed weergegeven, zodat je je de dingen levendig kan voostellen. Kortom: een aanrader.

Gelezen door: leen de backer (109 boeken)

Dit weinig voorspelbare verhaal boeit aan één stuk door. Een bepaalde traagheid loopt als een rode draad door het verhaal. Steeds terugkerende elementen zoals de houtblokken en de kettingzaag zorgen voor een speciale sfeer. Je leeft zo mee dat je empathie elke bladzijde groter wordt. Niemand leeft met Lucas mee, hij heeft een introvert karakter en loopt met zijn verdriet niet te koop. Het verdriet zit bij Lucas zo diep dat het er niet uit kan. Anne Provoost schrijft altijd heel verfijnd en stijlvol. Er is moed voor nodig om te durven schrijven wat de burgerlijke moraal niet echt toelaat en dan toch niet grof of vulgair te worden.

 | Reacties (0)Delen |
0 reacties:

Gelezen door: Marc L (70 boeken)

Net voor halfweg had ik de neiging dit boek dicht te klappen: na de sterke openingsscène was het tempo stilgevallen en volgden tamelijk lange beschrijvingen van hoe een puberjongen, Alex Beigne, tegen zijn zin met zijn moeder zijn vakantie doorbrengt in een zuidelijke stad en zich vooral amuseert met de kettingzaag van zijn overleden grootvader. Maar de beklemmende sfeerschepping (vooral die kettingzaag), de confrontaties met Arabische seizoenarbeiders, de mysterieuze aanwezigheid van een dansend Amerikaans buurmeisje, en de verwijzingen naar het beladen oorlogsverleden van de grootvader deden me verder lezen, en gelukkig maar, want na 100 bladzijden komt het verhaal echt wel op gang. We zien hoe Lucas in de ban komt van extreemrechtse ideeën en deelneemt aan acties tegen asielzoekers, het geheim van het oorlogsverleden van zijn grootvader achterhaalt, verliefd wordt op het buurmeisje, en zich geleidelijk aan lelijk in nesten werkt.

Het is duidelijk dat Provoost dit boek vooral bedoeld heeft als een waarschuwing tegen het racisme en extreemrechtse gedachtengoed dat begin jaren ’90 weer erg in opmars was; die boodschap krijgt veel aandacht, en het portret van de charismatische leider Benoit en de meeloper Alex is echt wel treffend. Tegenover die twee sterke persoonlijkheden staat de weifelende Lucas (bijna al zijn zinnen beginnen met “Ja, nee”), het onbeschreven blad dat niet eens op de hoogte is van zijn verleden, meedraait met van waar de wind komt en de dingen niet goed doordenkt (wat trouwens tot een dramatische ontknoping zal leiden). Voor een Nederlandstalige roman is dit dus meer dan verdienstelijk, al blijf ik problemen hebben met de schrijfstijl en al zijn niet alle ontwikkelingen even geloofwaardig beschreven.

 | Reacties (0)Delen |
0 reacties: