Gelezen door: André Oyen (3553 boeken)

Citaat: "De dichter moet immer waakzaam blijven,vooral teder te zijn. Elke dag voor haar uit de hemel willen vallen, zorgen dat de jazz zijn spieren minder stram maakt."

Waakzaam is de tweede bundel van de jonge Antwerpse dichter Maarten Inghels (1988). Zijn debuutbundel Tumult wekte hoge verwachtingen op die hij, niettegenstaande zijn jonge leeftijd, met verve wist waar te maken. Geen woordfestival of geen bloemlezing waar hij niet werd voor gevraagd. Zijn talent om te schrijven en te performen verraste de poëzieliefhebber zeer aangenaam.

In Waakzaam staan heel wat gelegenheidsgedichten die ik al eens gelezen of gehoord heb zoals bijvoorbeeld het stadsgedicht voor Genk en ook enkele gedichten die hij schreef voor Eenzame uitvaart, maar persoonlijk heb ik daar echt geen probleem mee. Integendeel want deze gedichten passen even goed in een bundel dan op een podium of aan een graf.

Dat project De Eenzame Uitvaart, waarvoor Maarten de coördinatie in Antwerpen doet, zit zo professioneel en humaan in mekaar dat daar best wat meer aandacht mag voor komen. In deze tijden van verzuring vind ik het een bewonderingswaardig iets dat een dichter met heel zijn wezen een gedicht schrijft dat hij of zij ook nog eens voorleest aan het graf van iemand die in alle eenzaamheid stierf en ook begraven wordt. Het zijn dit soort initiatieven die aantonen hoe belangrijk het is dat dichters inderdaad 'waakzaam' blijven.

Gedichten zoals Zoveel aandacht was u vast niet gewend voor Nguyen Vam Kham, die pas twee jaar na zijn dood als mummie in een appartement werd aangetroffen, of Niets raakt u nog aan heb ik al zeker tien maal gelezen en telkens opnieuw bezorgen ze me kippenvlees, niet alleen omwille van hun engagement maar ook en vooral omwille van de literaire verbeelding. Een anonieme vrouw wordt zo herkenbaar dat het mijn eigen moeder had kunnen zijn.

Maarten Inghels is een woordkunstenaar die even genietbaar is in een bundel als op een podium en dat komt volgens mij persoonlijk toch wel omdat hij naast een gezond gevoel voor humor ook over sociale en taalvaardigheid beschikt. Zo is er bijvoorbeeld de opening van het gedicht Vlucht: 'Je bent de man die reeds twintig jaar zijn vertrek blijft imiteren'. Het is een openingszin die heel veel ruimte laat maar tevens ook herkenbaarheid oproept. Er zijn geen blaffende honden meer is het relaas van een schrijver die navelstaarders wil wakker schudden.
Passie, engagement, hommages aan grote collega's, generatieconflict, alles krijgt een eigen plaats in de diversiteit van Waakzaam! Een jonge frisse stem die een toekomst vol lyriek, engagement en woordkunst aankondigt.