Een week in december

Gelezen door: Agnes Poesen (291 boeken)

Deze roman speelt zich af tijdens één week , nl. tijdens de week voor kerstmis in het jaar 2007. De schrijver laat ons kennis maken met een diversiteit aan personages: Jenni, een metromachiniste, R. Tranter, literair criticus, Hassan, een fanatieke moslimtiener, John Veals, een succesvolle man die in miljoenen handelt, Gabriel Northwood, een advocaat en Tadeusz Borowski, een Poolse voetballer.

Ondanks het feit dat de leefwerelden van deze personen totaal verschillend zijn kruisen hun wegen elkaar gedurende deze week. Ieder personage in het boek staat symbool voor een bepaald thema. De actuele thema's hebzucht, geld, het digitale tijdperk, geloof, racisme,...komen aan bod. Het boek is vlot geschreven. De schrijver gaat gedetailleerd en deskundig te werk en zorgt voor een zenuwslopend einde van de roman. De diverse personages zijn sterk uitgewerkt. Dit valt vooral op bij trader/beursmakelaar/fondsenbeheerder John Veals en de literair criticus R. Tranter.

Het is m.i logisch dat de schrijver perfect het reilen en zeilen van de literaire wereld kent maar zijn gedegen kennis van de wereld van financiën is voor mij minder evident. Met 25 jaar ervaring in de banksector heb ik nog het één en het ander kunnen bijleren. In Een week in december houdt Faulks de lezer een spiegel voor van de hedendaagse samenleving. Het was het eerste boek dat ik las van deze schrijver maar het zal zeker niet het laatste zijn.

Gelezen door: Rony Borghart (107 boeken)

De schrijver vertelt het verhaal van een behoorlijk aantal Londenaren tijdens 7 opeenvolgende dagen in december 2007. Die mensen hebben weinig tot niets met elkaar te maken, in vele gevallen kennen ze elkaar niet eens. Toch zijn ze, op één of andere manier, met elkaar verbonden tijdens die “week in december”. De idee is best leuk. De focus in het boek ligt op een hedgefondsbeheerder en een jonge, rijke moslimfundamentalist.
Intrigerend. Van bij het begin wordt de nieuwsgierigheid van de lezer geprikkeld. Waar wil de auteur naar toe? Wie zijn al die mensen? Welk plot? Je wordt gestimuleerd om door te lezen en er de zwakkere passages voor lief bij te nemen.
 

Chaotisch. Faulks laat enkele tientallen personages opdraven en structureert zijn boek in 7 hoofdstukken, te beginnen met zondag 16 december en eindigend met zaterdag de 22^ste. Daardoor krijgen sommige personen, met tussenposen van tientallen bladzijden, een paragraaf toebedeelt, maar blijken verderop toch een belangrijke rol te spelen. Dit geeft een hak op de tak gevoel en nood aan geheugensteuntjes, aan teruggrijpen naar vroegere passages. Gelukkig heeft hij dit deels ondervangen door het werk te beginnen met het opstellen van een uitnodigingslijst voor een feest waarin hij veel, maar lang niet alle, personen die een rol spelen in het verhaal voorstelt.
 

Karikaturaal. De meeste personages worden met weinig tot geen nuances weergegeven. Zo zijn mensen niet. De hedgefondsbeheerder bijvoorbeeld is een kapitalistische geldwolf zonder enig ander belangstellingspunt of gevoel in zijn leven. Zijn gezin, zijn eten,… niets kan zijn aandacht maar een ogenblik afleiden van geldverdienen. De negatieve literatuurrecensent is uitsluitend een negatieve literatuurrecensent, enz.

Nutteloze bladzijden. Op een bepaalde plaats in het boek schrijft Faulks over een auteur die van zijn uitgever nog een aantal niet ter zake doende bladzijden aan zijn werk moet toevoegen omdat een boek nu eenmaal een bepaalde dikte moet hebben. En hij past dit principe ook zelf toe. Er kunnen gemakkelijk 50 overbodige pagina’s geschrapt worden (voor hen die het boek gelezen hebben: ik denk aan de avatar die door Jenni wordt aangemaakt, aan de literatuurlessen van Farooq,…)

Het slot. Voor mij eerder ontgoochelend. De lezer verwacht dat de spanning die wordt opgebouwd zal culmineren in een catharsis, maar plots verzandt het verhaal in een melig neoromantisch einde waar alles goed komt. Zelfs de geldwolf zit, als een oom Dagobert, eenzaam in de nacht gelukkig te wezen tussen al zijn nutteloze miljarden.

 Lezenswaardig, maar geen topper.