Gelezen door: André Oyen (3553 boeken)

Citaat: "Hij stelde zich voor dat hij na zijn dood werd opengesneden en dat er allemaal botten en spieren en blootgelegde slagaders en hartvaten waren die naar een holte in zijn borst leidden waar in plaats van een hart een camera zat. "

Het meisje met de glazen voeten is het debuut van de Brit Ali Shaw en won de Desmond Elliott Prize 2010. Er gebeuren vreemde dingen op de afgelegen, met sneeuw bedekte eilandengroep St. Hauda’s Land. Merkwaardige gevleugelde wezens vliegen rond boven de bevroren moerassen, in de onder ijzige sneeuw schuilgaande wouden verbergen zich albinodieren en in de diepten van de oceaan gloeien kwallen op. En Ida MacLaird verandert langzaam maar zeker in glas. Ze is ten prooi gevallen aan een geheimzinnige en angstaanjagende transformatie – van top tot teen verandert ze geleidelijk aan in een glazen wezen. <br>
Ooit, toen ze vakantie vierde op het eiland, sprak ze een kluizenaar die haar over verzonken glazen lichamen in een moeras vertelde, en nu hoopt ze deze man terug te vinden, omdat hij de enige is die haar misschien kan helpen. Op haar zoektocht ontmoet ze de jonge, wereldvreemde fotograaf Midas. Midas Crook is een jonge, solitair levende man die altijd al op de eilanden heeft gewoond. Hij is geobsedeerd door de fotografie en dat is zijn manier om te communiceren. Wanneer hij Ida ontmoet, weet zij met haar droeve, opstandige geest tot zijn weerbarstige innerlijk door te dringen. Terwijl Midas Ida leert te leven met haar aandoening weet zij geleidelijk aan de kluwen van zijn hart te ontrafelen.  Ze worden verliefd. Wat zij vooral nodig hebben is tijd, maar die vloeit hen door de vingers.<br><br>

 Ali Shaw werkt constant met tegenoverstellingen. Ida is spraakzaam, doortastend, wereldwijs en extravert. Midas is introvert tot aan zijn enkels. Hij is bang van mensen en hun woorden en daarom durft hij de wereld alleen door zijn camera te bekijken. Zo kan hij geen film of televisie kijken omdat hij elk beeld als foto wil zien, wat natuurlijk gekmakend is. Zelfs zijn gedachten beschouwt hij als een soort foto’s: sommige toon je aan anderen, sommige plak je in een album en houd je voor jezelf, verborgen voor de wereld. In de loop van de roman raakt Ida verstilder, letterlijk door haar immobiliteit, maar ook figuurlijk door het glas dat zich als een uitzaaiende kanker door haar lichaam verspreidt. Midas daarentegen durft door het zelfvertrouwen dat de relatie hem geeft steeds directer te reageren, zonder tussenkomst van de lens. <bR>
Uiteindelijk durft hij het witte eiland zelfs achter zich te laten. Het is een magisch-realistisch verhaal, dat Ali Shaw vertelt met een goed oog voor dialogen, met verrassende elementen. Het meisje met de glazen voeten is een zeer vreemde roman die echter zo mooi geschreven is dat ik, die niet direct van fantasy hou, er compleet verliefd op werd. Prachtig vertaald door Anke ten Doeschate en bevat O+katern met interview met de auteur, extra informatie en leesclubvragen.  

Gelezen door: Marijke Van Mensbrugge (3 boeken)

Het boek heeft wat weg van een sprookje met fabeldieren, de ongerepte natuur op Sint Hauda's Land, mensen die in glas veranderen... maar je kan het ook lezen als een actueel verhaal, als het in glas veranderen een metafoor is voor een ziekte, of een glazen hart een metafoor voor onverschilligheid voor het leed van de wereld. Door moderne elementen als Midas' digitale camera blijft het ook een verhaal van nu.

Langs de ene kant is het een surrealistisch boek door de achtergrond waar het verhaal zich afspeelt, maar de personages en hun dialogen zijn dan weer zo levensecht.

Ali Shaw heeft erg zijn best gedaan om alle details te doen kloppen, soms een beetje té. Dan wordt het boek te beschrijvend. Maar als je daar door kan lezen, kom je wel in het verhaal en wordt het een boek dat nog lang bijblijft en veel stof tot nadenken geeft.