Gelezen door: André Oyen (3553 boeken)

Citaat: "De tweespalt tussen de strikte ambtenaar die hij ook was en de andere Jef, die gaandeweg grote liefde opvatte voor Congo en de Congolezen, heeft ongetwijfeld het schrijverschap gevoed dat in zijn eerste romans en verhalen tot ontlading kwam. Van dat eerste werk blijft Grangreen I: Black Venus, nog altijd het krachtigste boek, het meest omstreden ook, en het minst begrepen: een roman als een ejaculaat, een expulsie, een exorcisme of rauw zuiveringsritueel. "

Congo vierde in 2010 feest: vijftig jaar onafhankelijkheid van België. De ontwikkelingen na de dekolonisatie werden herdacht, maar ook de huidige relatie tussen beide landen lag ter discussie. Congo is al jaren een populair thema in de Vlaamse literatuur. En één van de mensen die daarin het voortouw nam was Jef Geeraerts. In 1968 werd Gangreen 1: Black Venus gepubliceerd.
Deze semi-autobiografische roman, de eerste in een reeks, slaat in als een bom omdat er op een ongezouten manier geschreven wordt over bepaalde niet zo rooskleurige aspecten van het Belgisch kolonialisme. Bovendien uit de schrijver in dit werk zijn elementaire levensdrift gekoppeld aan een ongebreidelde seksualiteit.

Afrika, zo kan je tussen de regels lezen, heeft hem bevrijd van een mislukt huwelijk en een bijbehorend katholiek keurslijf. In Afscheid van Congo verslaat Erwin Mortier de reis die hij en zijn levenspartner Lieven Vandenhaute met hun vriend Geeraerts hebben gemaakt, terug naar de evenaar waar die ooit als koloniaal ambtenaar werkte. Lieven maakte er een beeldreportage over en Erwin hield dagboeknotities bij voor het dagblad De Morgen. Samen met auteur Jef Geerearts gaat hij op zoek naar sporen uit de tijd als koloniaal ambtenaar.

De herinneringen van Geeraerts komen langzaam bovendrijven, voornamelijk als het gezelschap afreist naar het gebied waar hij jarenlang heeft gewoond en gewerkt. Als ‘administrateur’ was Geeraerts verantwoordelijk voor de infrastructuur en bouw van huizen. Het regime van België had geen goede reputatie; er werd vaak met harde hand opgetreden. Toch wordt Geeraerts door de plaatselijke bevolking als een held gezien en met open armen ontvangen. Mortier laat duidelijk blijken dat de de chaos in de brousse hem wel overrompelt en dit soort literair toerisme niet echt zijn ding is.

De realistische weergave van de gevoerde gesprekken, afgewisseld met dagboekfragmenten waarin Mortier zijn hart uitstort en de soms poëtische beschrijving van de landschappen, zorgen ervoor dat je jezelf ook betrokken voelt bij deze reis.