Gelezen door: Katja Feremans (74 boeken)
Citaat: "Sarah staat in de deuropening en het schitterende licht schijnt door haar zomerjurk heen. Ze draagt die jurk al dertig jaar, ze wast hem, ze repareert hem. Haar zomerjurk met het vaalblauwe patroon van rozen en lijnen dat steeds valer wordt. Op een dag zal het misschien een witte jurk zijn."
Als onbemiddelde, alleenstaande vrouw is Annie Dunne aangewezen op de gunsten van familieleden. Ze prijst zich dan ook gelukkig wanneer ze onderdak vindt bij haar nicht Sarah Cullen. Allebei zijn ze dan om en bij de zestig en samen houden ze Sarahs kleine boerderij in het Ierse achterland draaiende. Ze leiden er een harmonieus leven van spitten, water halen, koeien melken, boter karnen, kippen voederen, wassen, plassen, koken. Tot Annies achterneefje en -nichtje in de zomer van 1959 op de boerderij komen logeren terwijl hun ouders in Londen onderzoeken of er daar een toekomst voor het gezin is weggelegd.
De kinderen zijn een bron van vreugde maar tegelijk ook van onrust. Vooral Annie wordt aan het wankelen gebracht door het verstoorde evenwicht. Onder invloed van alle commotie, die zich meer in haar hoofd dan in de realiteit afspeelt, blikt ze terug op haar leven. Haar relaas flirt soms met verbitterd zelfbeklag, maar verzandt er nooit in. Daarin ligt misschien wel de grootste kracht van het verhaal: het is een eerlijk portret. Annie Dunne is een vrouw met grote én kleine kantjes, die zoals iedereen gewoon hunkert naar liefde en erkenning.
Sebastian Barry (Dublin, °1955) schrijft poëzie, toneelstukken en romans. Voor zijn roman De geheime schrift ontving hij in 2009 de Costa Book of the Year Award.
|
Reacties (0)Delen
|