Een heerlijke mengeling van historie en fictie. Maar vooral de directe taal verrast: Margareta van Male is de ik-figuur en het hele boek is in de tegenwoordige tijd geschreven, wat het enorme directheid geeft. Je merkt dat de schrijvers scenaristen zijn, want het boek speelt voor je ogen als een film. En dan de figuur zelf van de gedreven 'kwajongen' Margareta die met een ongekende felheid de confrontatie met haar vader aangaat. Letterlijk in één adem uitgelezen.
4 reacties: op 5 april 2007:Voor mijn part mocht het boek veel langer duren, vond het een mooi geschreven, vlot boek dat je helemaal meesleept in de middeleeuwen. Het laat je meedenken en meebeleven wat ze toen dachten en deden. Echt, een aanrader!
Dave Nauwelaerts op 13 november 2006:
De eerste twintig pagina's bekoorde me niet helemaal, maar wel voldoende om door te zetten. En gelukkig heb ik dat gedaan, ik zou het mezelf nooit vergeven hebben, moest ik het onvoltooid terug binnen gebracht hebben in de bib.
Margareta trekt je onvoorstelbaar mee door een tocht in de middeleeuwen. Wat een vrouw. Nu ja, eigenlijk meisje. Kortom, een boek met ballen.
daan stuyvaert op 15 december 2005:Lang, heel lang geleden (van in de Middeleeuwen, lijkt het wel) dat ik nog eens helemaal meegesleept en -gesleurd werd door een boek. Maar
Jonkvrouw heeft het 'm gelapt. Een prachtig verhaal, maar vooral: een super-personage.
Dat het (gedeeltelijk) in Gent speelt, en ik in Gent woon, heeft er ongetwijfeld ook mee te maken. Hoe dan ook: dit boek moet iedereen gelezen hebben. Ook grote mensen, trouwens, want dit is zeker niet 'maar' een jeugdroman.
marlies de bock op 13 december 2005:
Een heerlijk boek! Het leest als een trein en werkt verslavend. Je wordt Margareta zelf als je het boek leest, en dat gevoel blijft nog dagen duren!