Dichter bij de maan

Gelezen door: Emilie Vanpeteghem (5 boeken)

Vik wordt door zijn oudere broer Alex naar de zolder verbannen en opgesloten. Zijn moeder laat dit en andere pesterijen gebeuren. Zij vindt dat haar jongste zoon voor een stuk verantwoordelijk is voor het vertrek van haar man. Viks moeder is ongelukkig en voor alles zoekt ze steun bij Alex.

Ellen, zijn zus, is zo druk bezig in haar eigen wereldje vol jongens, vriendinnen en kleren dat ze niks aan de situatie doet. Je vraagt je zelfs af of ze wel iets in de gaten heeft. Vik doet braaf wat zijn broer hem opdraagt om confrontaties te vermijden. Hij mag niet voor halfzes thuiskomen, en moet daarna onmiddellijk naar zijn zolderkamertje. Zijn broer brengt hem nog zijn avondeten, boterhammen met choco, en dan gaat de deur op slot. Maar de ontevredenheid en woede van Vik over zijn situatie nemen toe vooral dankzij zijn vriendschap met Nicolas. De stille, teruggetrokken Vik bloeit open tot een jongen met interesses en een eigen mening. Vik beseft dat wat hem overkomt helemaal niet kan en mag. Hij besluit iets aan de pesterijen te doen en dat maakt Alex erg onzeker.

Wat een aangrijpend, intens verhaal waarin de gevoelens van het hoofdpersonage zo raak verwoord worden. Je voelt al onmiddellijk Viks machteloosheid, zijn gebrek aan zelfvertrouwen, zijn twijfels en zijn verdriet. Ik ben woedend op Alex en tegelijkertijd besef ik dat hij worstelt met zichzelf. Ik kan maar niet begrijpen wat Viks moeder bezielt en het liefst van al zou ik Vik uit zijn zolderkamer halen en hem de liefde geven die hij verdient. Ik zou een ernstig gesprek met Ellen voeren zodat ze beseft dat niet alles rond haar draait. Ik voel intens verdriet om Vik en mijn hart maakt een sprong van blijdschap en trots wanneer hij opkomt voor zichzelf.