Otmars zonen

Gelezen door: Mia (100 boeken)

Citaat: "Shell maakt indruk, zelfs onder de SP'ers en veganisten. Olie is belangrijk, olie is banaal, gevaarlijk, omstreden, onmisbaar. Olie is corrupt, technisch, internationaal, fout, begeerlijk. En, net als hijzelf, bijna op. (p98) "

Otmars zonen is het eerste deel van een trilogie. In dit boek volgen we vooral Ludwig Smit (stiefzoon van Otmar), Isabelle Orthel en Johan Tromp. Ze zitten alledrie in het ondergesneeuwde Siberische Sakhalin. Ludwig is een onopvallende ingenieur bij Shell, Tromp is daar een grote baas en Isabelle is een onderzoeksjournalist die de vuiligheid van Shell in het algemeen en van Tromp in het bijzonder naar boven wil halen.

Er gebeurt weinig in Siberië. Het verhaal groeit uit flashbacks. Op die manier ontstaan allerlei verhaallijnen die op een of andere manier elkaar (zullen) raken.

Wat nu al duidelijk wordt is dat bloedverwantschap een thema is. In dit deel verliest bloedverwantschap het van andere banden. Otmar is (lijkt) een betere vader voor Ludwig dan voor zijn zoon Dolf. Ludwig is een betere vader voor Noa, het dochtertje van zijn vrouw, dan de echte vader. Tromp is waarschijnlijk de biologische vader van Ludwig, maar dat weet Tromp nog niet (denken we). Ludwig wil hem wel ontmoeten, maar hij is niet op zoek naar een vader. Blijft dat zo?

Een ander thema is macht/seksualiteit. Tromp is een typische alfaman. Hij wordt nogal clichématig voorgesteld. In het laatste hoofdstuk komen er barstjes in het 'vetzak' beeld. Isabelle is een Alfavrouw . Ze wordt voorgesteld als een femme fatale die dominante mannen ten val wil brengen. De boeken van de marquis de Sade spelen een belangrijke rol. Walgt Isabelle eerst van zijn sadistische universum, langzamerhand kijkt ze verder dan zijn pornografische schrijfsels. Ludwig stelt op seksueel vlak niet veel voor en heeft dus ook geen macht...

Het is een rijk en goed gestructureerd boek, met heel veel verwijzingen (Juliette, Abélard en Heloïse,...). Soms is het gewoon grappig (even telefoontje naar Maarten 't Hart).

De personages zijn voor mij echter (voorlopig) te excentriek, te expressionistische grof geschilderd. Ik ben wel nieuwsgierig naar het vervolg. Wat met Dolf, de andere zoon van Otmar? Wat met het werk van Beethoven waarop de structuur van het boek gebaseerd is? Wordt het een clash tussen de seksen? Zijn de mannen toch niet zo slecht? Worden de vrouwen minder zuur en wraakroepend dan in dit deel? Afwachten maar!