Gelezen door: André Oyen (3553 boeken)

Citaat: " Hij heeft zijn bagage in drie tassen verzameld. Hij heeft maar één boek bij zich dat hij wil gaan lezen, regel na regel, als de verzen van de Bijbel. Hij heeft een cahier om in te schrijven en een walkman om naar muziek te luisteren. Op die manier voelt hij zich beter toegerust voor zijn expeditie voorbij de grenzen van Thomas' lichaam.""

Pier Vittorio Tondelli werd geboren in Correggio,in de provincie ReggioEmilia, op 14 september 1955. Hij volgde de "Rinaldo Corso" klassieke middelbare school, waar hij afstudeerde in 1974. Tijdens zijn tienerjaren wijdde hij zich aan het katholieke activisme en begon hij de eerste artikelen te schrijven die gepubliceerd werden in de kranten van de katholieke actie en de Italiaanse arbeiders christelijkeassociaties. [2] hij ondertekende Vicky en werd zo door vrienden geroepen. Parallel met zijn studie werkte hij mee aan verschillende culturele initiatieven, waaronder een vrije radio en een theater coöperatieNa het afronden van zijn middelbare school, schreef Tondelli zich in voor de undergraduate opleiding discipline van kunst, muziek en entertainment aan de van Bologna, waar persoonlijkheden als Umberto Eco en Gianni celati onderwezen. Op 26 februari 1980, studeerde hij af met een proefschrift over esthetiek, getiteld epistolaire literatuur als probleem van de theorie van de roman. In 1980,na een moeizaam werk van revisie in samenwerking met Aldo Tagliaferri, publiceerde Feltrinelli zijn eerste roman, other Libertines,bestaande uit zes korte verhalen. Het boek, werd slechts twintig dagen na publicatie, vanwege zijn expliciete inhoud gecensureerd door de aanklager van de Republiek L'Aquila, die het na een jaar terugtrok. Het was succesvol onder lezers (vooral jonge mensen) en door critici (maar sommigen noemden het een voorbijgaand fenomeen) het boek, in de oorspronkelijke editie, bevatte vulgaire taal en was rijk aan godslastering, en expliciete scènes van seks en geweld, waardoor een gedurfd portret gaf van de aangetaste Bolognese buitenwijk van de jaren tachtig. Desondanks gaf de schrijver niet op en bleef schrijven. In februari 1981publiceerde hij , in de rest van de Carlino en de natie, het dagboek van de soldaat Acci. Na het vervullen van zijn functie van dienstplicht keerde hij terug naar Bologna, waar hij begon te werken met LinusMagazine. In juni 1982publiceerde hij zijn tweede roman Pao Paovoor Feltrinelli In 1985 publiceerde hij voor Bompiani de derde roman Rimini, die zorgde voor een nieuw succes onder de lezers, hoewel het door critici eerder sceptisch werd ontvangen. In 1986 publiceerde hij voor de kleine Bolognese Uitgever Baskerville tickets. Vervolgens werkte hij aan de Mouse to Mouseproject, voor Mondadori met de intentie om verhalen te publiceren die de veranderingen van de samenleving en het schrijven uitdrukken. In 1989 publiceerde hij, wederom voor Bompiani separate rooms, een werk ver verwijderd van de stijl van eerdere werken. In 1990 werd het eerste deel van een post modern weekend uitgebracht. Kronieken uit de jaren tachtig in samenwerking met Fulvio Panzeri, verzameling van al het literaire, nonfictie en Tegen het einde van de zomer van 1990 werd Tondelli in terminale toestand opgenomen in het ziekenhuis ReggioEmilia, met aids,maar het nieuws werd niet onthuld. Hij bekeerde zich bij het katholicisme[15] en bleef werken aan een project dat nooit het daglicht zag. Hij stierf op 16 december 1991,op de leeftijd van 36. . CHALLENGE • LEESCLUBS INPier Vittorio Tondelli, is in zijn geboorteland met zijn beperkte, maar invloedrijke oeuvre nog steeds een inspiratie voor vele auteurs en lezers. ‘Gescheiden kamers’ verscheen als zijn laatste roman in de oorspronkelijke Italiaanse versie in 1989. Een paar decennia later vindt het boek uiteindelijk een stem in het Nederlands dankzij vertaler en Tondelli-kenner Jan van der Haar en uitgeverij Gibbon. Geloof, seksualiteit, dood, familie, verslavingen, relaties zijn maar een paar van de terugkerende motieven die in Tondelli’s werk met elkaar vervlochten zijn, maar meestal niet op een harmonieuze, conflictvrije manier. Ook in ‘Gescheiden kamers’ zijn deze thema’s aldus prominent aanwezig. In het boek volgen we het rouwproces van Leo na de ziekte en dood van zijn ex-vriend Thomas. Hij is een wat eigenzinnige, introverte schrijver die opgroeit in een eenvoudig, traditioneel, katholiek milieu, inclusief Italiaanse mama. Leo voelt zich anders (“alleen”) op verschillende vlakken en probeert dit gevoel vorm te geven vanuit een zoektocht naar zichzelf en naar zijn plaats in het bestaan. Hij denkt terug aan de relatie met Thomas, zijn jeugd en andere sleutelmomenten uit zijn leven. De inzichten die hij verkrijgt zijn niet altijd bemoedigend of troostend, maar geleidelijk aan vormt zich een weg: de zijne. Het boek is opgebouwd uit drie duidelijk onderscheiden delen die de gedachtenstroom van Leo stilistisch goed weergeven: het wilde, uitbundige, lichamelijke eerste deel wordt verteld in een zelfzekere, bulderende taal vol lyrische hoogdravendheid. De twee volgende delen zijn bedachtzamer, subtieler, spiritueler van aard en de meer introspectieve zinnen begeleiden Leo ‘on the road’ naar zichzelf en steeds verder weg van Thomas. Lichaam en geest staan hierbij in een voortdurend spanningsveld bij het “individu die het zwaar had bij het worden” (“De liefde heeft de wereld nodig om zich waar te maken en Leo wist hoe het geluk werelds moest blijven om voldoening te vinden.”). Tondelli maakt het zijn lezers niet makkelijk, maar ‘Gescheiden kamers’ is een gelaagde ideeënroman met een complexe en vaak heftige diepgang, symboliek en mystiek die zich steeds verder kan ontvouwen en uiteindelijk bij de lezer tot rust kan komen. • LOGGEN