Gelezen door: Liesbet Vercamer (1 boeken)

Citaat: "'Zal ik iets lekkers voor je maken, Baby Girl?' vraag ik als ze donderdag thuiskomt van school. ... Als ik vandaag vraag wat ze heeft geleerd, zegt Mae Mobley alleen: 'Niks', en ze trekt een pruillip.
'Wat vind je van je juf?' vraag ik.
'Ze is mooi'
'Fijn,' zeg ik. 'Jij bent ook mooi.'
'Hoe komt het dat jij bruin bent, Aibileen?'
Die vraag heb ik al een paar keer eerder gehad van m'n andere blanke kinderen. Ik lachte er altijd alleen maar om, maar Mae Mobley wil een goed antwoord geven.
'Omdat God me bruin heeft gemaakt,' zeg ik. 'Een andere reden is er op de hele wereld niet te vinden.' 'Miss Taylor zegt dat bruine kindertjes niet bij mij op school zitten omdat ze niet slim genoeg zijn.' Dan kom ik achter 't aanrecht vandaan. Ik til d'r kin op en strijk d'r malle haar naar achteren. 'Denk je dat ik dom ben?' "

In dit boek volg je drie vrouwen midden in de rassenkwestie in Mississippi, jaren '60.
Een jonge, blanke vrouw wil schrijfster worden. Als ze op zoek gaat naar een onderwerp voor haar boek, komt ze bij de rassenkwestie. Enkele zwarte hulpen helpen haar door hun verhalen te vertellen. Maar kan een blanke vrouw wel het verhaal van een zwarte hulp weergeven? En dat terwijl haar beste vriendin het 'Sanitair Initiatief voor de Huishoudelijke Hulp' opricht en geld inzamelt voor de 'Zielige Uitgehongerde Kindertjes in Afrika'.

Het boek is ontroerend, zonder flauw te worden. Je laat je meeslepen in de vrouwen hun leefwereld, je voelt hun spanning en emoties. Een typisch boek waar je overdag op je werk loopt aan te denken.
Het is een ideaal boek om samen te lezen en te bespreken.

Gelezen door: Agnes Poesen (291 boeken)

Een prachtig, warm boek over een moeilijk onderwerp "apartheid". Het boek leest als een trein, kent goed uitgewerkte personages en is voorzien van de nodige portie humor.

Gelezen door: Dirk Similon (135 boeken)

Citaat: "Zo te zien maakt Minny zich totaal niet druk om de verkoopcijfers. Maar ze maakt zich wel zorgen over wat er gaat gebeuren als de vrouwen in Jackson lezen wat wij over ze hebben geschreven."

Ik vond dit een boek dat leest 'als een trein'. Het is een boek dat beschrijft hoe een boek tot stand komt. De verhalen van zwarte keukenmeiden uit de segregatieperiode in de VS.

Het ontroert, doet lachen, is spannend en tegelijkertijd nog relevant. De jaren '60 beschreven vanuit het perspectief van de zwarte hulp en de blanke madam. Boeiend en aangrijpend.

Gelezen door: sirog (320 boeken)

Ik heb van dit boek genoten van de eerste tot de laatste pagina. Het boek blijft boeien ook omdat het door drie vrouwen verteld wordt, door twee zwarte vrouwen en één blanke vrouw. Het verhaal leest vlot en luchtig, ondanks het zware thema. Het is een ontroerend verhaal dat niet onberoerd laat. Echt een aanrader.