Gelezen door: Mia (100 boeken)
Maaike Hartjes is 42,cartoonist en striptekenaar. Ze heeft veel werk en op een dag kan ze ineens niet meer. Ze is grieperig, kan zich niet concentreren en vooral ze kan niet tekenen. Na een maand rust is ze nauwelijks beter en dan moet ze toch voor zichzelf toegeven dat ze een burn-out heeft.
Hierna volgt een getekende zoektocht naar oplossingen tussen paniekaanvallen, vermoeidheid, misselijkheid en depressieve gevoelens door. Het is duidelijk dat het niet haar werk is dat haar de das omdoet. Ze tekent super graag. Tekenen is haar leven. Ze zit ook niet in een emotionele knoop of leegte. Wat is dan haar probleem? Ze praat veel, analyseert haar gedachten en gevoelens (waarom kan ik geen nee zeggen, waarom is het nooit genoeg, waarom denk ik dat ik me moet verantwoorden?) en confronteert ze met de realiteit. Gaandeweg ontdekt ze haar valkuilen en kruipt ze met vallen en opstaan uit haar burn-out.
Dit alles wordt verhaald op bruin papier:getekend, geschreven, geplakt... Het is een echt allegaartje. Het lijkt wel op een plakboek van een jong meisje of op een aaneenschakeling van ready-made om het wat culturele uit te drukken. Ze gebruikt stukjes landkaart, recepten, toegangskaarten, post-itjes, labels, allerlei soorten tape... Je krijgt een lappendekeneffect, misschien een beeld voor haar verwarring. Het verplicht ons ook om in stukjes te lezen...
Zij en de andere mensen zijn eenvoudige popjes. Het is onvoorstelbaar hoeveel uitdrukking ze in zo'n poppetje kan leggen. Soms heeft haar figuurtje wat meer volume, is ze wat meer vrouw. Haar schedel gebruikt ze dan soms als strijdtoneel voor tegenstrijdige gedachten. Grappig.
Dit is geen zelfhulpboek, noch een handleiding voor mensen aan de zijlijn. Het is een eerlijk verslag van een persoonlijke strijd. De kracht ligt in de kritische observatie, de humor ook en vooral in de schoonheid!
|
Reacties (0)Delen
|