Gelezen door: Marita Schaukens (140 boeken)
Citaat: "Eva Paelinck kreeg belangstelling voor de dood van Jan Visser toen ze hoorde dat er tijdens de autopsie een kleine hoeveelheid insuline in zijn bloed was gevonden. In het rapport stond 'geringe', waardoor de argwaan van de andere rechercheurs niet gewekt was. Bij Eva had juist die microscopisch dosis de speurzin aangescherpt."
Deze roman kun je lezen als een thriller, een detective: wie vermoordde de Amsterdamse meubelrestaurateur Jan Visser? Eva Paelinck is de inspecteur die van de besparingsbesognes van haar baas bij de politie profiteert om een zaak op te lossen die er in wezen geen is. Jan Visser zou overleden zijn aan een hartaanval. Meer dan een whodunnit is deze roman wel: de gedachten van de oude boekhandelaar Wiktor volgen, is even belangrijk. Hij is al jaren in het geheim verliefd op een klant, Marianna, net als hij van Poolse origine en hij zou alles voor haar doen. Als zij en vier vrienden in het huis aan de overkant van de boekhandel in hartje Amsterdam komen wonen, kan hij haar de hele dag in de gaten houden. Het verleden van Marianna en haar relatie met de vier vrienden en met Jan Visser worden in aparte hoofdstukken verhaald. Want dat is opvallend in deze roman: Wolny kiest afwisselend voor de standpunten van Wiktor, Marianna, Eva, Lucyna (zus van Marianna), Damaris (vriendin van Marianna) Daarnaast citeert ze nog fragmenten uit 'De geschiedenis van de ouderdom'. En zo vind ik dat Wolny met deze roman inhoudelijk en verteltechnisch teveel wil brengen of met elkaar vervlechten: perspectiefwisseling, historische verwijzingen naar het lot van Polen in en na WO II, detective, ecologie, liefde voor het boek en de boekhandel, liefde op latere leeftijd, onverwerkt verlies van een kind ... Stilistisch daarentegen, denk ik dat Wolny erin slaagt de lezer te verrassen.
|
Reacties (0)Delen
|