Gelezen door: Marita Schaukens (140 boeken)

Bassani schreef in 1962 deze bijzonder mooie roman over de rijke joodse Finzi-Contini's die zich heel hun leven achter hun tuinmuren en in het grote huis afzijdig hielden van de andere inwoners van Ferrara, tot ze in 1943 opgepakt werden en op transport naar Duitsland werden gezet om er in een concentratiekamp te sterven. De lezer krijgt die informatie meteen in de proloog, waardoor het midden van de roman, de vier lange delen, altijd tegen die achtergrond wordt gehouden. Dat wisten de Finzi-Contini's natuurlijk niet, wel de verteller die het verhaal vertelt 20 jaar later en dus af en toe een flash-forward geeft. De joodse ik-verteller is ongeveer even oud als de zoon Alberto en de dochter Micòl en hij raakt al op jonge leeftijd gefascineerd door hun ouders, hun ooms en grootmoeder. Die ontmoet hij in de synagoge. Geleidelijk aan raakt hij nauwer betrokken bij het leven van de familie achter de tuinmuren tot in de bibliotheek en aan tafel 's avonds. Eigenlijk is hij verslingerd geraakt op de dochter, die echter, een relatie met hem niet ziet zitten. Hoewel hij denkt dat niemand zijn verliefdheid in de gaten heeft, wordt het hem stilaan duidelijk dat iedereen ervan afweet. Het loopt op een sisser af en de ik-verteller leert hoe hij afstand moet durven nemen. Het verhaal is op het eerste zicht eenvoudig na te vertellen, maar het is de stijl, de subtiliteit in de verwoording die deze roman groots maken. Bassani slaagt erin de lezer in zijn verhaal te zuigen. Ik ben fan geworden van deze Italiaanse schrijver.

Gelezen door: Rony Borghart (107 boeken)

Citaat: "Het leek haar absurd dat je op de wereld figuren had zoals ik, die voor bomen, ‘ de grote, rustige, sterke, bedachtzame bomen ‘, niet dezelfde hartstochtelijke bewondering koesterde als zij."

Een schitterend geschreven roman over een banaal onderwerp dat in 1001 verhalen wordt verteld. Twee jonge twintigers voelen zich tot elkaar aangetrokken. Hij, hier de verteller, want geschreven vanuit de ik persoon, wil de volle relatie, zij wenst een diepe vriendschap zonder lichamelijkheid, een broer-zus relatie. Dit leidt onvermijdelijk tot een conflictuele situatie. De twee karakters zijn zeer mooi neergezet en uitgepuurd, maar dit is alles wat het boek te bieden heeft. Het fascistische Ferrara van de jaren dertig en de prachtige tuin, die als titel wordt gebruikt, fungeren enkel als decor. De andere figuren in het werk zijn er uitsluitend in functie van de twee jongeren. Gelaagdheid ontbreekt en door die keuzes van de auteur is het een uiterst traag verhaal zonder noemenswaardig plot geworden. Net iets te weinig.