Gelezen door: Alex leest (172 boeken)
Met ‘Een verhaal van liefde en duisternis’ geeft de Israëlische schrijver Amos Oz een indringend beeld van de eerste generaties Joodse families die in de vorige eeuw naar Israël kwamen. Het verhaal is autobiografisch - Oz verhaalt zijn jeugd maar gaat veel verder dan dat. Naast het verhaal van Amos Oz (of Klausner, want zo heette hij toen), neemt het boek je mee naar het prille Israël, naar Polen, Litouwen, Odessa, naar een volk dat werkelijk in twee werelden leefde. De verhalen van Oz’ tante Sonja ‘Soerele’ roepen het Polen van de jaren ‘20 en ‘30 terug tot leven. Haarfijn beschrijft ze hoe haar leefwereld er toen uitzag, en Oz tekent het prachtig op. Ook de passage waarin de hele wijk muisstil rond één radiotoestel staat, te wachten op de uitspraak van de VN over het bestaansrecht van de staat Israël (terwijl de kleine Amos stiekem toekijkt) is prachtig uitgemeten. Het beschreven gebrul na de toestemming van de VN en de vernederde tranen van Amos’ vader zeggen veel meer dan 10 boeken over het lot van de joden.
Oz schrijft gedetailleerd, zonder haast, met de pen van een Nobelprijs-kandidaat. Hij schreef met dit boek een verhaal waarin de geschiedenis de mensen tegenkomt, zijn mensen: opa Alexander uit Odessa, Oz’ eigen ontmoeting met Ben Goerion, zijn moeder die haar dromen niet zag uitkomen, de ambitie van zijn vader. Het resultaat is een meeslepend boek dat alle richtingen uitgaat.
|
Reacties (6)Delen
|
6 reacties:Tom Van Bogaert op 30 november 2009:
Een verhaal van liefde en duisternis is inderdaad een sterke roman. Oz is een briljant verteller met oog voor detail en de tragikomische aspecten van het leven. Hij brengt een ontroerend eerbetoon aan zijn moeder die op 38-jarige leeftijd uit het leven is gestapt. Hij beschrijft ook zijn vader en zijn voorouders, wat het boek tot een wijdvertakt familie-epos maakt. Tegelijk is het een historische roman over de beginjaren van de staat Israël en een terugblik op zijn kindertijd en het prille begin van zijn schrijverschap.
Mark De Keyser op 18 juli 2009:
Ik heb het boek net uit. Het heeft me toch een dikke honderd bladzijden gekost vooraleer ik echt in het verhaal kwam. Doch na een tijdje kon ik het boek moeilijk op zij leggen. Het omgaan met de zelfmoord van zijn moeder wordt heel beklijvend omschreven.
Na het lezen van het boek heb ik ook meer inzicht in de situatie van Israël en de joden gekregen.
Al bij al toch een goed boek.
Norbert De Meyer op 26 december 2006:Het is eventjes uitblazen na het lezen van deze mastodont die me met verwarde gevoelens achterlaat. Amos Oz hangt een heel integer, bijna poëtisch beeld op van zijn jeugd in het toen (en nu nog) politiek verscheurde Israël. Stilistisch is dit boek een hoogvlieger. Inhoudelijk echter knelt het schoentje hier en daar. De vele Jiddische of Hebreeuwse woorden die (gelukkig) onmiddellijk worden vertaald, zijn evenveel drempels die mijn leessnelheid afremden. Bovendien zijn er een handvol hoofdstukken waarin de auteur maar wat aanmoddert en behoorlijk over de draad van het verhaal struikelt middels ellenlange opsommingen. Schrappen was de boodschap. Oz is allerminst vies van enige zelfingenomenheid (een genie in luiers en volwassen boeken lezen op je achtste, dàt wil ik nog wel eens zien). Een afgelijnde, doorlopende verhaalstructuur is een utopie. Amos Oz springt van de hak op de tak en zijn wijd lopende gedetailleerde beschrijvingen zijn soms vermoeiend. Het koord tussen fictie en werkelijkheid is kantje boordje. Autobiografie met een ferme snuif zout. Deze kanttekeningen terzijde geschoven, is dit een wonderbaarlijk boek, een eye-opener voor de buitenstaander waarin een indringend portret van een onbegrepen volk, cultuur en land wordt verwoord. Ik vermoed dat dit boek ooit op het lijstje terechtkomt van de meest verkochte en minst gelezen. Voor doorbijters...
Danielle Van Eynde op 15 juni 2006:Een heerlijk boek. Ik heb er wat langer over gedaan om het uit te lezen maar dat komt omdat ik van de politieke situatie van het ontstaan van Palestina te weinig weet. Zijn persoonlijk verhaal daarin tegen was prachtig. Dit boek krijgt een ereplaatsje in mijn boekenkast.
Noël Gaethofs op 15 mei 2006:Ik heb door dit boek een beetje meer de geschiedenis van de joden leren begrijpen wat er nog steeds leeft in Israel. Ik vond het een zeer geslaagde familiesaga en was geroerd door de onbevangenheid van het kleine jongetje. Ik ga het zeker nog een tweede keer lezen!
Kathleen Van Steenkiste op 11 maart 2006:Inderdaad een heerlijk boek. Een mix van roman en geschiedschrijving. Oz beschrijft zijn kindertijd en het ontstaan van Israël, het dagelijkse leven in Jeruzalem. Hij keert daarbij ook een flink eind terug in de geschiedenis en probeert de levens van zijn grootouders te reconstrueren. Het verhaal van zijn grootouders langs vaders kant is bijwijle hilarisch. De zelfdoding van zijn moeder vormt de kern waar dit boek rond werd geschreven. Ik vond de passage omtrent zijn gevoelens van kwaadheid en schuld, beklijvend.
Ik heb genoten van dit boek!